Terwijl we afdalen kijk ik in het masker van de duikmeester. Ik vind het spannend en heb ook nog nooit met deze duikmeester gedoken. Hij helpt mij onder water nog even met het beter vastzetten van de octopus en wacht tot mijn ademhaling wat rustiger wordt. Dan gaan we zwemmen. De zon schijnt prachtig in het water en je kunt heel ver kijken. Al snel zijn we iets dieper en opeens zie ik een school van duizenden visjes van een paar centimeter groot. Ze vervolgen hun weg alsof wij niet bestaan. Hun kleine lijfjes schitteren in het onderwaterlicht en ik kijk ze vol bewondering na. Mijn eerste ontmoeting met vissen onder water, en het is prachtig. We zwemmen verder en even later pakt de duikmeester mij beet, hij wijst: kijk snel, daar! Nog net zie ik iets groots wegflitsen, wat was dat? Ik zie dat de ogen van de duikmeester vragen: zag je dat? Ja, ik zag iets, een dikke tuinslang met een staart die er vandoor ging. Ik voel mijn hart flink kloppen onder mijn jacket. We volgen de glooiende ondergrond en zwemmen opeens een prachtig tropisch aquarium binnen. De bodem is van geel zand, er schijnt heel mooi zacht maar helder licht, het water om ons heen is transparant als glas en we zwemmen o zo mooi tussen lichtgekleurde vissen met strepen. Ze zijn allemaal een centimeter of twintig groot, en ik hang van verbazing helemaal stil. En dan ook nog: een echt grote vis! En nog een! Wat een lange slanke koelbloedige beesten. Eentje zwemt weg, draait zich om en komt dan even arrogant onze richting op. Een paar bewegingen met zijn staart en dan is-ie weg. Kijk daar, wijst de duikmeester, maar ik zie niets. Ja toch, in de verte doemt een enorm grote donkere vorm op.
Pirates of the Caribean
Plotseling zwelt de muziek aan die hoort bij captain Jack Sparrow, en zie ik een groot, mysterieus wrak op de bodem hier van de grote stille oceaan. Ik heb mijn nieuwe duikvriendjes al vaak horen praten over “het wrakje”, maar nee, dit is groot, dit is machtig, dit is: Een Schip. Kapitein Duik beweegt rustig en ik probeer mee te doen; misschien zit hier iets. Enge overblijfselen van opvarenden? Zeemonsters, roofvissen? We zweven voorzichtig een rondje over het dek en ik kijk in elk hoekje. Ik ben in een andere wereld en ontmoet naast het wrak nog meer van dezelfde mooie vissen als net, alsof iemand ze hier speciaal voor ons heeft opgehangen. We zwemmen langs een heuvel die oneindig ver naar beneden lijkt te gaan en ik ben blij dat we gewoon hier blijven, ook al weet ik niet waar dat is. En waar alweer een bijzondere vorm opdoemt voor mijn neus. Wat is dát nou toch weer? Het lijkt een enorme houten rechtopstaande kist waarvan één wand plat neer is gevallen. Het geval is wel vier meter hoog en ik vraag aan de duikmeester wat het is. Hij maakt een gebaar alsof hij iets bestuurt en ik zie nu dat er onder een van de grote zijkanten wielen zitten. Gek.
Het monster
We zwemmen vlak boven een woud van grote frisgroene planten en mijn buddy kijkt geconcentreerd tussen de begroeiing. Wat zou daar te zien zijn? Soms liggen er wat stengels plat en lijkt het of je sporen in de zachte bodem ziet. Van rechts komt weer zo’n grote school met kleine vissen op ons af; en vooral als ze boven je zwemmen zie je goed dat ze zich verplaatsen alsof ze samen één organisme vormen, wonderlijk. Zouden die ook een vissenmeester hebben die de weg weet? Zouden ze met z’n allen tegelijk gaan slapen als het donker wordt? Of blijft er aan de buitenkant een rij visjes wakker voor het geval er een grote roofvis in aantocht is. Opeens denk ik aan de verhalen die ik in het clubhuis gehoord hebt. Er woont een meerval in de Casteleynsplas! Een reusachtig vleesetend monster waarvan ik enge filmpjes gezien heb. Ik tuur tussen de planten en de rietstengels maar zie niets bewegen. Jammer dat de duikmeester op mijn console kijkt en laat weten dat we niet langer kunnen blijven. Nu al ben ik benieuwd naar de volgende duik en hopelijk een spannende zoektocht naar die beruchte waterbewoner. Maar sodeknetter zeg, wat een duik was dit, wat een muziek, wat een belevenis, wat een prachtig schouwspel!