Leestijd: 9 minuten

De zuidkust van Bonaire heeft in de eerste tien jaren van deze eeuw veel te lijden gehad van orkanen. Een deel van het koraal, dat ook al te maken heeft met andere bedreigingen, heeft de heftige stormen niet overleefd. Gelukkig krijgt de natuur een helpende hand van de Coral Restoration Foundation. Tientallen vrijwilligers richten onderwatergebiedjes in waar koraal gekweekt wordt. Malini Witlox dook met hen mee op dit heerlijke eiland.

Neeee…! Op het moment dat Elena Machado Piper haar kniptang pakt en het kwetsbare elandkoraal doormidden knipt, komt ongewild iets in mijn lijf tot weerstand. Het liefste ruk ik de tang uit haar handen, maar mijn ratio overwint de impuls. De duikster heeft een blauw T-shirt aan met de witte letters Coral Restoration Foundation Bonaire, dus ze weet ongetwijfeld waar ze mee bezig is. Ze is een van de twintig lokale vrijwilligers die zich bezighouden met het koraalrestauratieproject aan de zuidkant van het eiland. Alle vrijwilligers zijn gecertificeerd als Coral Restoration Diver, een PADI-specialty.

 

Drie orkanen (Lenny in 1999, Omar in 2008 en Tomas in 2008) hebben de zuidkust van Bonaire genadeloos aangetast. ‘De meeste stormen komen vanaf de oostkant, maar deze drie orkanen gingen van zuid naar noord,’ legt duikinstructeur Bart Linders van Buddy Dive uit. Hij geeft me een onderwaterscooter zodat we verre afstanden snel kunnen afleggen als we verschillende delen van het rif bezoeken. We bekijken zowel de restauratiesite als locaties waar alles verwoest is. We stijgen even op. ‘Zie je die pier?’ vraagt Bart. ‘Daar stond een hotel. Dat is door de storm helemaal vernietigd, zo hoog kwamen de golven.’ De restauratiesite is echter schitterend, het herstelde koraal begint langzaam aan elkaar te groeien en onder de waaierkoralen zit overal jonge vis. Een hotel voor babyvis, lijkt het. ‘Elkhorn en staghorn zijn de meest kwetsbare koralen, maar deze koralen in het ondiepe water groeien ook het snelst,’ legt Machado Piper uit. Staghorn groeit zo’n vijftien tot twintig centimeter per jaar en elkhorn tien tot vijftien centimeter. ‘Dat is een zwaarder koraal met meer massa en structuur.’ Het koraalrestauratieproject begon drie jaar geleden. Het idee werd afgekeken van de Amerikanen die het op hun eigen door stormen aangetaste kust toepassen. Niet alleen de orkanen zijn funest, ook bleaching als gevolg van de hogere watertemperatuur doet haar werk in negatieve zin. Een foto toont de gevolgen: spierwitte koralen. ‘Zowel staghorn als elkhorn zijn echte rifbouwers en een schuilplaats voor jonge vis. Het is dus essentieel dat we dit rif restaureren. Het gaat centimeter voor centimeter, maar we beginnen nu het effect te zien op de eerste locaties.’

 

Bonaire

Om het rif te herstellen worden stukjes koraal doormidden geknipt en met nylondraad aan speciale rekjes gehangen.

Koraalbomen

Om het rif te herstellen worden stukjes koraal doormidden geknipt en met nylondraad aan speciale rekjes gehangen. Daar kan het groeien. De rekjes zijn voorzien van boeien, die aangepast kunnen worden als het koraal zwaarder wordt en de balans dus negatief wordt. ‘We kunnen ook op de coral spawning wachten, maar dat duurt te lang. Daarom snijden we. Vijf vingers worden bijvoorbeeld dertien fragmenten en na vier maanden heb je negentien koralen. Alle stukken koraal zijn een kloon van elkaar, maar om genotypes niet te mixen wordt bijvoorbeeld koraal dat bij Karpata is geworven bij elkaar gehouden bij dezelfde koraalboom.’ Als de stukken groot genoeg zijn worden ze “geoogst” en op een andere plaats neergezet. In eerste instantie werden de koralen op hard substraat gelijmd met speciale marine epoxy, geschikt voor de temperatuur van de Caribische Zee (25 graden). Machado Piper toont twee kleine bolletjes met rode en zwarte lijm. Als dat gemengd wordt, wordt het hard. In juni 2013 werden de eerste koralen getransplanteerd op hard substraat op het zand, zoals stenen of een rots, waar de alg vanaf was geschraapt. ‘Het was “trial by error”, zo hadden we last van vuurwormen en andere vijanden zoals slangen. We zijn daarom van het zand af gegaan, de hoogte in. We zetten de koralen nu vast met tie rips, dat gaat ook veel sneller.’ Inmiddels staan bij Buddy Dive 22 koraalbomen, bij het rif van hotel Eden Beach vijf en ook bij Harbour Village staan er vijf. Toplocatie is Klein Bonaire, waar minder wordt gedoken. Daar staan 30 koraalbomen. De Coral Restoration Foundation Bonaire (CRFB) verkoopt een eigen tag om van de opbrengsten materialen zoals de speciale rekjes te kunnen kopen. Ze krijgen geen subsidie van beheerorganisatie Stinapa. Elena: ‘Ik weet ook niet waarom dat is, we hebben nooit een duidelijk antwoord gekregen. Je zou dat aan Stinapa moeten vragen.’

 

Bij Stinapa zit sinds januari 2016 een nieuwe directeur. Herman Sieben, eerder regiodirecteur bij Staatsbosbeheer, kan niet in detail ingaan op de vraag. Het was een beslissing van zijn voorganger, waar hij niet veel van weet, geeft hij aan. Liever praat hij over hetgeen Stinapa wel doet. De natuurorganisatie ligt bij tegenstanders op het eiland onder vuur. Er is lof voor het project met de Junior Rangers, maar ook ergernis. Zo zou er te weinig gecontroleerd worden op het bezit van de verplichte Stinapa-tag (25 dollar). Ook wij zijn na een week duiken nog geen enkele keer gecontroleerd. Sieben, die snel een duikbrevet wil halen om onder water te kijken, legt uit: ‘Er werken bij Stinapa 29 mensen, onder wie 15 rangers en 2 biologen. De rangers kunnen niet overal tegelijkertijd zijn. Ze besteden ook aandacht aan voorlichting en educatie. Zo leiden ze jaarlijks 40 junior rangers op van 12 tot 22 jaar. Die leren over de natuur en gaan vissen, snorkelduiken en vogels kijken. Verder willen we lezingen geven over koraalbedreigingen zoals bleaching. Het is ook niet zo dat we niet met andere organisaties samenwerken, zo werken we wel samen met Sea Turtle Conservation Bonaire (STCB). We trekken bijvoorbeeld juridisch samen op. Ook doen de biologen onderzoek. Hoeveel duikers kan een duikplek aan? Hoe ontwikkelt het zeegras bij Lac Bay zich? Dat soort vragen. En we nemen foto’s van duikplekken om zo – over jaren heen – het verval in beeld te brengen.’

 

Bonaire

Duikers op Bonaire maken gebruik van scuba scooters om grote afstanden af te leggen.

 

Gebrek aan groen

Terwijl het gesprek plaatsvindt staat binnen de airco in de vergaderzaal te loeien. Buiten is het 32 graden, ’s nachts is het ongeveer 7 graden koeler. ‘Het eiland is nu 1,5 graden warmer dan vroeger,’ legt Sieben uit. De opwarming is niet alleen het effect van klimaatverwarming. Ook het gebrek aan groen op het eiland is een boosdoender. Rond 1500 werd het eiland gekoloniseerd door de Spanjaarden. Zij namen geiten mee en lieten die loslopen op het hoofdeiland en Klein Bonaire. Inmiddels is de situatie volledig uit de hand gelopen. De geiten vreten alles kaal, met bodemdegradatie en erosie als gevolg. Alleen al in het Washington Slagbaai Nationaal Park (6000 hectare) lopen duizenden wilde geiten los en dieren zoals varkens en ezels die een negatief effect hebben op de natuur. Planten zijn immers ook belangrijk als voedselbron voor de vogels en reptielen van het park. Zeldzame plantensoorten worden sneller opgegeten dan dat ze opkomen. Stinapa probeert nu veehouders en landbouwers te motiveren om de geiten omheind te laten grazen. Ook zijn er discussies om de in de natuur aanwezige ezels te steriliseren zodat er in ieder geval niet meer bij komen.

 

In 2006 startte op Bonaire een bomenproject onder leiding van voormalig Stinapa-directeur Elsmarie Beukenboom. Op Klein Bonaire, waar de geiten verwijderd zijn, werden verschillende delen van het eiland afgezet voor bomenplant. Gaten voor de wortels zijn geboord in de keiharde kalkklipgrond. Inheemse soorten werden teruggezet, zodat de natuur kan herstellen. Invasieve plantensoorten die de inheemse soorten storen in hun ontwikkeling en groei worden verwijderd. Sieben: ‘De bomen op Klein Bonaire laten we groeien, maar tegelijkertijd snoeien we wel de mangroves bij Lac Bay. Zo willen we voorkomen dat de boel dichtgroeit en stroming stilvalt. Verder kun je op Bonaire niet veel aan beheer doen, het gaat meer om bescherming.’

 

Bonaire

Blenny.

 

Schoonmaken

Bonaire lijkt een schoon eiland. Wie echter aan de oostkust komt, ziet regelmatig afval liggen. Visnetten, plastic flesjes, karton, touw van vissersboten, rubber. Regelmatig duiken daarom ook gewonde schildpadden op die bijvoorbeeld vastzitten in vislijnen of verstrikt raken in plastic. Duikschool Dive Friends organiseert vier keer per jaar een Clean Up, waarbij vrijwilligers gewapend met tasjes de kust schoonmaken. Daarnaast organiseert de duikschool maandelijkse “Dives Against Debris”, waarbij duikers het water ingaan met netjes en zoveel mogelijk afval verzamelen. Tevens geeft de duikschool vrijwilligers tasjes mee op andere dagen, zodat ze de kust schoon kunnen maken. Carolyn Caporussa, general manager bij Dive Friends: ‘Iedere maand halen we de vislijnen weg. Het meeste afval komt met de stroming mee uit Zuid-Amerika. De duikers die we de tasjes meegeven, komen soms met vijf volle zakken terug. Er zijn vrijwilligers die er iedere vakantie de laatste dag aan besteden, als ze toch niet mogen duiken.’ Het wrange: de recyclingcentrale wil het natte en vieze afval niet hebben, het valt te snel uit elkaar. Maar door de aanschaf van drie kleine plasticrecycling machines wordt het afval nu toch verwerkt.

 

Voor Bonaire ligt Klein Bonaire, een eilandje dat in 1999 uit particulier bezit is gekocht en sindsdien is aangewezen als natuurgebied. Je komt er alleen met een boot, de oversteek duurt tien minuutjes. Je kunt met de watertaxi, maar een boot huren is gemakkelijker. Kapitein en duikgids Casper Douma van Nature2experience laat ons de onderwaterwereld zien en neemt ons met zijn boot “Oceans” mee naar The Forest, een duikstek ten zuiden van het eiland. We leggen de boot vast aan de boei en gaan met een rol achterover van boord. De startdiepte is 8 meter. Gorgonen waaien in de ondiepte heen en weer, het koraal is ongeveer in dezelfde staat als op de minder bedoken duikstekken op het grote eiland, maar wel beter dan op de drukke stekken. Casper: ‘Op diepte zie je hier grote hoeveelheden zwart koraal, dat is echt uniek voor Klein Bonaire.’ Casper weet veel van de snorkelplaatsen op Klein Bonaire. “Ebo’s Special” bijvoorbeeld, waar soms de verpleegsterhaai wordt gezien, rustend in een grot. De keren dat de crew van Oceans deze plek bezocht was “Puffy” ook thuis. Deze grote Hawksbill schildpad is er een graag geziene gast. Ze komt al enkele jaren naar Klein Bonaire om haar eieren te leggen. Het is een snorkelplaats waar je verwacht haaien te zien. Het rif loopt vrij steil de diepte in zodat het niet moeilijk voor te stellen is om hier haaien op doortocht te verwachten. ‘Bij rustig weer is “Keepsake” een aanrader,’ weet Casper. ‘Waaierkoraal en harde koralen reiken hier tot de oppervlakte en dat is vrij zeldzaam. Het ziet er ondiep onaangetast uit: je waant je even terug in de tijd.’

 

 

1 op 10.000

Kleine tropische visjes worden groot. Althans, als ze niet in de tussentijd als snack dienen voor een barracuda. Gelukkig kunnen de kleine visjes op Bonaire langzaam groot worden in de mangroves voordat ze de grote zee in zwemmen. Een bezoek aan de mangroves is een must. Zo blijken de mangroves een belangrijke barrière tegen stormen. En op de wortels van deze bomen leven unieke sponzen.
Bij het Mangrove Information Center krijgen ongeveer twintig geïnteresseerden uitleg van gids Janet over de kraamkamer van de oceaan. Ze vertelt over het ontstaan, groei en functie van het gebied en de dieren die er leven. Zonder mangroves geen koraalvis meer, zo maakt ze duidelijk. ‘Het krioelt er van de vis die zich schuilhoudt onder de wortels.’ Er zijn drie soorten mangroves, waarvan de zwarte en witte mangrove speciale klieren hebben die het zout uit het water filteren. Dit zout wordt vervolgens via de bladeren afgescheiden. Het gezuiverde water gebruikt de boom als voedingsstof. Doordat het zout op deze manier steeds wordt teruggebracht in het water, is het zoutgehalte in het mangrovegebied hoger dan elders. Dit zorgt voor een uniek ecosysteem.
De Bonairianen zijn zuinig op de mangroves. Door Stinapa zijn de mangroves opgedeeld in verschillende zones. Alleen in de groene zone, een gang van ongeveer 150 meter, mogen we snorkelen. De tocht naar deze zone leidt door smalle gangetjes waar we de boot soms letterlijk doorheen moeten duwen ­– voorzichtig zodat we de bomen niet beschadigen. Het water lijkt vies en modderig, maar dat blijkt door het sediment van de bodem te komen.

 

Het snorkelen is een bijzondere belevenis. Zowel kleine visjes als grotere vissen hangen rustig tussen de boomwortels. Van de meeste soorten rifvissen groeien de jongen op in dit beschermde gebied. Op latere leeftijd zwemmen ze via de baai naar het koraalrif. Bij de baai wachten barracuda’s geduldig op hun maaltijd, slechts 1 op de 10.000 visjes wordt volwassen.

 

 

 

 __________________________________________

 

Bonaire praktisch

BONAIRE is sinds 10 oktober 2010 een bijzondere gemeente van Nederland. Oppervlakte 290 vierkante kilometer. 38,6 kilometer lang en op het breedste punt 8 kilometer breed. Bevolking van 15.000 mensen verdeeld over 2 stadjes: de hoofdstad Kralendijk en Rincon. Tropisch klimaat met in het najaar kans op een bui.

REIS: Ongeveer 11 uur heen met een tussenstop op Curaçao, 9 uur terug met een directe vlucht (KLM, Arkefly).

BESTE REISTIJD: De gemiddelde temperatuur op Bonaire schommelt tussen de 30 en 32 graden. De watertemperatuur is het hele jaar door ongeveer 27 graden. Je kunt het hele jaar door in een shorty duiken. In het najaar kan het onder invloed van orkanen wat buiiger zijn. Het komt zelden voor dat een orkaan Bonaire bereikt, meestal trekken ze ver naar het noorden voorbij.

VACCINATIES: Niet verplicht. Op Bonaire komen wel knokkelkoorts en het ZIKA virus voor die worden overgedragen door muggen. Neem anti-muggen lotion mee met meer dan 50% DEET. Raadpleeg voor je reis altijd http://www.ggdreisvaccinaties.nl.

ELECTRICITEIT: 110V met een driepolige stekker. Neem een internationale verloopstekker mee. Een 110V-220V omvormer is handig als je veel batterijen hebt op te laden.

VALUTA: De Antilliaanse gulden is afgeschaft tot verdriet van de lokale bevolking, die het prijspeil flink heeft zien stijgen. De US dollar kwam ervoor in de plaats. Je kunt overal pinnen, maak wel je pinpas geschikt voor gebruik buiten Europa.

TAAL: Nederlands, Engels.

SOORT DUIKEN: Voornamelijk kant- en bootduiken voor alle niveaus. Alle kranen zijn INT.

 

Met dank aan Eden Beach, Avis, Wannadive, Buddy Dive, Dive Friends, Nature2Experience en Vip Diving.