Cor Kuyvenhoven is misschien wel de meest gepubliceerde fotograaf in ons land. Zijn foto’s vinden hun weg naar de beeldredacties van onder meer de Telegraaf, Algemeen Dagblad, Quest en het gerenommeerde National Geographic Magazine. Een typische “Cor Kuyvenhoven”-plaat haal je er zo uit. Vooral de foto’s van technische duikers in de Noordzee geven zijn werk een eigen stijl. ‘Dat zegt trouwens meer over de duikers die ik fotografeer,’ zegt Cor in alle bescheidenheid. ‘Ze liggen heel mooi in het water en het voordeel is dat ik mijn modellen tot op de centimeter nauwkeurig in het beeld kan dirigeren.’
Schaamluis
‘Mensen fotograferen is het leukst om te doen,’ vindt Cor. ‘Of het nu een bioloog in de Noordzee is of een zeemeermin in het zwembad. Laatst nog een hele mooie serie gemaakt van de WASUB van de TU Delft.’ Modellenwerk in het zwembad is Cor niet vreemd. De foto van duikerarts Bram Querido bijvoorbeeld, werd gemaakt als dank voor het gebruik van zijn zwembad. ‘Hij heeft een eigen zwembad voor zijn duikschool Q-diving. Bram is ook duikarts dus bedacht ik dat ik hem letterlijk zo wilde fotograferen.’ Het fotograferen van mensen betekent dat Cor Kuyvenhoven een grote voorkeur heeft voor groothoekfotografie. ‘Ik vind het leuk om onderwaterfoto’s aan anderen – vooral niet-duikers – te laten zien. Als je met een groothoeklens fotografeert en er is een duiker in beeld, dan weet je als kijker wat je ziet. Bij een macrofoto moet je vaak uitleggen wat erop staat en hoe klein het is. Het mooiste voorbeeld dat ik daarvan zag was van een hulpverlener die in een ontwikkelingsland voorlichting gaf over hygiëne. Hij projecteerde een schaamluis op een scherm van drie bij vier meter. In de zaal riepen de lokale mensen dat ze daar niet bang voor waren: “Die hebben we hier niet!”’
Cor is veel op de Noordzee te vinden, ook omdat hij de huisfotograaf is van Stichting Duik de Noordzee Schoon. Ieder jaar vaart hij mee met de expedities om de wereld te laten zien hoe netten van wrakken worden gehaald en hoe kwetsbaar de Noordzee eigenlijk is. ‘Op de Noordzee duik ik liefst met mijn vaste maatjes. We zijn op elkaar ingespeeld dus we weten waar we aan toe zijn. Op de diepere duiken moet je snel kunnen werken. Dan is het heel belangrijk dat mijn buddy weet wat ik wil en hij lekker met mij meedenkt.’ Cor begon in 1993 met duiken en deed zijn eerste opleiding bij een PADI duikschool. ‘Vanwege het verenigingsleven ben ik bij een NOB vereniging, WZK in Wassenaar, verder gegaan. Veel later ben ik de technische weg opgegaan en heb mijzelf aangemeld bij DIR-NL. Nu ben ik opgeleid tot Tech1 duiker bij GUE. Dat heeft als voordeel dat ik in een team kan fotograferen. En trimtechnieken zijn bij technisch duiken belangrijk. Dit helpt bij “gewone” fotoduiken ook om een betere foto te maken.
Superzicht
Het is duidelijk dat bij Cor de Noordzee met stip op 1 staat in de lijst van favoriete duikplaatsen. ‘Dat komt door het pure karakter van een schip op zee zonder dat je de kust ziet, en zonder internet. En ook omdat je de duik lekker zelf kunt regelen. Geen zenuwachtige divemaster die zegt wat moet en wat niet. Lekker je eigen plan en dat van je buddy duiken. Daarnaast ben ik regelmatig in Egypte geweest. Daar heb ik mooie dingen gezien, zoals laatst op de Thislegorm. Dichter bij huis blijft de Haarlemmermeerse Bosplas erg leuk om te duiken. Die vind ik heel mooi vanwege het heldere zicht en het is leuk om mee te helpen met het project Baseline dat wordt getrokken door Axel Gunderson. Ze duiken de plas regelmatig schoon en doen onderzoek naar de waterkwaliteit. Ze maken mensen zich ervan bewust dat als je afval in het water gooit, je het weliswaar niet meer ziet maar het er nog wel is.’ Bovenaan de bucket-list staat de Silfra Crack op IJsland. ‘Vanwege het land zelf, maar ook het superzicht schijnt fantastisch te zijn.’
Cor begon met fotograferen in het analoge tijdperk. De eerste camera was een Nikonos amfibiecamera, later kwam er een (nog steeds analoge) Nikon F70 in Ikelite onderwaterhuis. Vervolgens werkte hij de hele digitale catalogus af: via de Nikon D100, D200, D700 naar de Nikon D810 die hij nu gebruikt in combinatie met een Hugyfot huis. De oude Ikelite flitsers zijn inmiddels vervangen door Inon’s.
Verdronken bruinvis
Net als de meeste onderwaterfotografen heeft Cor Kuyvenhoven zichzelf leren fotograferen. ‘Ik heb daarbij veel geleerd van Ron Offermans, zegt hij. ‘Ik ben blij en heb er ook veel respect voor dat hij al zijn kennis in een boek heeft gestopt. Heel lang geleden had ik een boek van Kurt Amsler. Dat was leuk maar in Nederlands water kom je er niet ver mee. Ron heeft voor mij de “onderwaterfotografiebijbel” gemaakt. Voor inspiratie kijk ik ook naar Willem Kolvoort. Hij is de Oude Meester van het fotograferen met bestaand licht, met vijftig jaar ervaring!’ Maar voor onderwerpkeuze trekt Cor nadrukkelijk zijn eigen plan, ingegeven door zijn betrokkenheid bij de zee: ‘De foto die ik nog wil maken – hoe zielig ook – is van een verdronken bruinvis in een net in de Noordzee. Zo’n foto geeft precies het probleem van “spookvissen” weer. Hoe die dan de bladen haalt? Simpel gezegd (en een beetje blozend): door goed te zijn, op te vallen en de social media in te zetten.’ Cor geeft regelmatig lezingen en is te vinden op Facebook en Instagram.
