Ghost Diving

‘Ik werk tot nu toe veel met mijn Hugyfot onderwaterbehuizing met daarin een Nikon D810 spiegelreflexcamera. Ik heb daarnaast een tweede Nikon D810 voor bovenwater en voor als er een probleem optreedt met mijn camera in het onderwaterhuis. Voordeel van een tweede camera is dat ik mijn onderwaterbehuizing niet open hoef te maken als er tussen de duiken door ook nog foto’s gemaakt moet worden. De kans dat er dan een ‘volloper’ ontstaat door het onderwaterhuis weer gehaast in elkaar te zetten is dan minimaal. Voor de meerdaagse trips op zee neem ik ook extra materiaal mee zoals batterijen, oplader en O-ringen. Voor bovenwaterfoto’s neem ik ook een telelens mee om bijvoorbeeld een zeehond die zijn koppie bovenwater steekt te kunnen fotograferen.’

‘Onderwater in het zicht slecht. Als we in de Noordzee duiken is het niet zo helder als in de Middellandse of Rode Zee. Door het slechtere zicht kan het ook best gevaarlijk zijn. Als er een net naar boven geschoten wordt en die sleurt je mee naar de oppervlakte, dan kan dat niet best met je aflopen. Bij de Stichting Ghost Diving hebben we procedures die dat voorkomen. We zijn als team en ook als onderwaterfotograaf enorm op elkaar ingespeeld. We weten wat de andere duikers aan het doen zijn. Wij zijn allemaal  technische duikers die opgeleid zijn en gewend zijn aan taakbelasting en het opereren in teams.  Ook zijn we universeel in onze uitrustingen, gassen, standaarden en procedures. Dit vermindert onnodige risico’s en alle teamleden zijn altijd direct uitwisselbaar, zelfs onderwater.’

Deze fotoshoots zijn gedaan tijdens de projecten van Ghost Diving om het probleem van ghost fishing – oftewel spookvissen – te laten zien. Vissers vissen vaak bij wrakken omdat daar een oase van leven heerst. Veel vis dus. De visnetten die de vissers gebruiken kunnen gemakkelijk aan uitstekende delen van het wrak blijven hangen en afscheuren. De netten zijn ontworpen om vissen te vangen en blijven dat achtergelaten op het wrak ook doen. Vissen gaan onnodig dood, op die dode vissen komen de opruimers af zoals krabben en kreeften van de zeebodem en die komen dan ook meestal vast te zitten. Niemand doet iets aan dit probleem en ze hebben er ook geen weet van. De vissers doen dit ook niet expres. De netten zijn ook kostbaar.

‘Mensen zijn verbaasd en realiseren zich het probleem niet.  Sommige netten zijn van nylon, wat goed recyclebaar is. Dit gebeurt dan ook. Ook andere materialen proberen we op een of andere manier te hergebruiken. De aan land gebrachte netten worden verzameld en gaan later naar bedrijven die die netten weer gebruiken voor nieuwe producten. Dat kan zijn voor het interieur van auto’s of zelfs bikini’s.’