Haaienshow op de Bahama’s

Ieder jaar maak ik met een groep vrienden een duiktrip naar het buitenland. Deze keer gaan we met een groep van twaalf duikers naar de Bahama’s. En duiken in de Bahama’s houdt in: duiken met haaien. Meestal zijn het de “gewone” Caribische rifhaaien die worden gezien bij de Exuma eilanden. Heel af en toe zijn er ook tijgerhaaien te vinden. Dat de Caribische rifhaaien toch niet ongevaarlijk zijn, blijkt wel uit het verhaal van Freek Vonk die enkele weken voor wij er zijn de haaien in de Bahama’s bezoekt en waarbij het verschrikkelijk fout gaat! Tijdens het draaien van een stand-upje aan het einde van de dag wordt hij plotseling aangevallen en in zijn arm gebeten door wat hij achteraf een “gestoorde haai” zou noemen. Na het voorval neemt hij de dieren in bescherming. Je hoort heel weinig van dit soort incidenten, dus heb er alle vertrouwen in.

 

In de Bahama’s blijven we twee nachten op het hoofdeiland om daarna op een zeilboot te stappen. Hiermee varen we naar de Exuma eilanden. Op het eiland maken we twee duiken met Stuart Cove’s Dive. Dit is de plaatselijke duikschool in de Bahama’s en blijkt een goed geoliede duikfabriek te zijn. Over het hele eiland hebben ze bussen rijden om mensen op te pikken van de resorts en de cruiseschepen. Wij hebben met onze groep een eigen boot. Na enige uitleg van alle “rules and regulations” varen we de haven uit om na tien minuten al voor anker te gaan.

Superhelder

De eerste duik is de welbekende checkduik. Dit geeft mij ook de mogelijkheid om met het fotograferen weer aan het tropische blauwe water te wennen. Even voor de fotografen: aangezien de Bahama’s garant staan voor superhelder water probeer ik iets nieuws. Namelijk fotograferen met alleen bestaand daglicht en een roodfilter. Er gaan dus geen flitsers mee onder water. Al gelijk kom ik erachter dat het een hele andere manier van fotograferen is. Ten eerste is de cameraset heel compact en dat is heerlijk. Het overgaan van fotograferen in landschap (liggend) naar portret (staand) formaat is zo gebeurd zonder dat je rekening hoeft te houden met de stand van de flitsers. Maar met flitsers ben ik gewend tegen de zon in te fotograferen. Dit geeft altijd een mooi effect in de foto. Als je met bestaand licht en een roodfilter aan de slag gaat, werkt dat niet. Je fotografeert dan namelijk aan de schaduwzijde van het onderwerp en dat is de donkere kant (die ik normaal dus met de flitsers zou belichten).

 

Aangezien we op een wrak duiken is er behoorlijk wat vis. We zien deze eerste duik meteen de eerste haaien. Het is niet de eerste keer dat ik haaien zie, maar dan is het meestal een enkeling of liggen ze rustig onder een rots te slapen. Nu zijn het er meer dan een die nieuwsgierig rond het wrak zwemmen. Wat een geweldig mooie en sierlijke dieren zijn het! De manier waarop ze zonder enige moeite langs je heen zwemmen laat me gelijk beseffen dat ik op hún terrein ben. Ik ben slechts een bezoeker. Tegelijkertijd voel ik me totaal niet bedreigd. Ze tonen interesse in ons, maar houden zeker twee meter afstand. Eenmaal weer bovengekomen is de algehele stemming opperbest. Een heerlijke duik om mee te beginnen. Laat de volgende maar komen…en wat een duik wordt dat zeg!

 

Haaien voeren

Het anker wordt gelicht en de schipper legt de boot slechts enkele honderden meters verderop. Ondertussen hijst de duikgids zich in een zogenaamd “shark-suit”. Dit is een soort maliënkolder – een pak helemaal gemaakt van stalen ringetjes – voor onder water. We gaan namelijk een haaienvoerduik maken bij de plek die toepasselijk bekend staat als de Shark Arena. Dit houdt in dat we met de groep in een kring worden geplaatst met de gids in het midden. Hij heeft een bak vol vissenkoppen bij zich: de “baitbox”. Als we klaar zitten om in het water te gaan krijgen we de laatste aandachts- en veiligheidspunten te horen. We mogen vooral geen snelle bewegingen maken en moeten de handen dichtbij het lichaam houden. Ik sta helemaal klaar om erin te springen en zie de eerste zwarte schimmen net onder de oppervlakte al door het water gaan. Dus wanneer ik de magische woorden ‘The Pool is open’ hoor, spring ik er direct in. Ik kan niet wachten om weer tussen de haaien te liggen en te fotograferen. Dit is mijn passie, denk ik terwijl ik afdaal. Dit is waarvoor ik naar de Bahama’s ben gekomen!

Al direct zwemmen de haaien onder mij door en met de wijze les van de duik ervoor in mijn achterhoofd zet ik me op de zandbodem neer met de zon in mijn rug. Ik zorg ook dat ik aan de rand van de groep zit, zodat ik niet altijd andere duikers op mijn foto’s krijg. Als we allemaal een plek hebben daalt de duikgids met zijn baitbox vol vissenkoppen af – met in zijn kielzog het merendeel van de haaien. Als hij met de baitbox langs de groep zwemt volgen de haaien hem en zit ik ineens tussen 20 tot 25 haaien. Een geweldige ervaring die mij in de gelegenheid stelt om deze prachtige dieren van extreem dichtbij te bekijken en te fotograferen. Toch gaat de show net iets te ver voor mij als de duikgids een van de haaien in een trance weet te brengen en deze op zijn neus laat balanceren. Ik snap dat het voeren van haaien ook niet natuurlijk is, maar een circusact als deze is toch echt over het randje denk ik. Als de baitbox leeg is vertrekt de gids om een heel stuk verderop te wachten. Hij neemt zo een groot deel van de haaien met zich mee waardoor wij veilig aan onze opstijging kunnen beginnen en het water kunnen verlaten. Pas als we er allemaal uit zijn, komt hij weer terug gezwommen. Iedereen is vol enthousiasme wanneer we weer op het vasteland stappen. De vakantie heeft een mooie start gemaakt en kan eigenlijk al niet meer kapot.

 

Wind

De volgende dag worden we opgehaald om naar de boot te gaan waar we de rest van de week op verblijven. We hebben gekozen voor een zeilboot van Blackbeard’s Cruises. De Bahama’s zijn geen goedkope bestemming en dit bleek nog een van de betaalbare opties te zijn. Bij aankomst in de haven krijgen we meteen slecht nieuws te horen. Er staat teveel wind op open water waardoor we die dag niet kunnen uitvaren. Enigszins teleurgesteld doden we de tijd in de plaatselijke shopping mall. We krijgen een uitgebreide uitleg over hoe de week zou verlopen, wat de regels zijn aan boord en hoe een aantal zaken werkt aan boord, zoals het toilet. Wat niet echt een toilet blijkt te zijn, maar eerder een pot met een hendel om alles naar buiten te pompen. Er is één douche aan boord. Deze heeft dan wel twee douchekoppen. Een met zout water en de andere met zoet water. Met zout water kun je gewoon douchen en dan mag je dertig seconden naspoelen met zoet water. Langzaam wordt duidelijk waarom dit een van de betaalbare reizen is… Er is niet heel veel comfort of privacy aan boord. Ik krijg samen met Conrad (mijn buddy voor de week) in de boeg een bedje toegewezen. Met deze hoge golven kun je dus niet even lekker op je bed gaan liggen. Anderen uit onze groep krijgen een kooi aangewezen in het middendeel van de boot waar ook de eetruimte is. Je kan een beetje privacy krijgen door er een gordijntje voor te schuiven. Natuurlijk hadden we dit van tevoren ook al gelezen, en in de online reviews stond dat deze reis iedereen altijd goed is bevallen. Ik ben benieuwd. De volgende dag is de wind iets gaan liggen en kunnen we eindelijk uitvaren. Ondanks dat staan er nog golven van anderhalf à twee meter hoog, waardoor alles schommelt en we ons goed moeten vasthouden.

 

De Exuma eilanden is een groep van 365 eilandjes die samen het beschermde natuurgebied Exuma Cays Land & Sea park vormen. De eilanden liggen een kleine zestig kilometer van Nassau. Dat blijkt een behoorlijk eindje varen te zijn en na zo’n zeven uur hobbelen over de golven gaat de bel voor de eerste briefing. Een van de onderwerpen tijdens de eerste briefing is het “name-tag” bord. Dit is een bord waar allemaal naamkaartjes op hangen. Ga je duiken, dan hang je je kaartje op OFF en ben je terug aan boord, dan hang je het kaartje weer terug bij ON. Het lijkt eenvoudig maar later in de week blijkt het toch lastig te zijn om niet te vergeten. De duik is prachtig. Op de bodem is veel wit zand te zien met hier en daar een rotsblok vol koralen en veel vissen die er tussendoor zwemmen.

 

Luwte

We maken die eerste dag heerlijke duiken. Het valt ons wel op dat we niet veel verschil zien in de duikplekken, hoewel we steeds andere duikplaatsen bezoeken. Overal is redelijk veel dezelfde begroeiing, dezelfde vissen en het witte zand met koraalblokken waar je lekker tussendoor kunt duiken. Alle duiken zijn ondiep, zo’n tien tot vijftien meter. Als we dit navragen bij de kapitein geeft hij aan dat we in de luwte van de eilanden liggen en dat dit het ondiepe deel is. De andere kant is een stuk dieper, maar vanwege het weer kan hij daar niet naartoe varen. In overleg met de groep wordt besloten naar de Eleuthera eilandengroep te varen. Vier uur verderop. Het voordeel is dat hier juist de diepe kant in de luwte ligt. Hier maken we prachtige duiken naar dertig meter langs diepe drop-offs. De wanden staan vol sponzen en gorgonen. Wie ondiep wil blijven kan terecht op het plateau boven de drop-off. Hier maak je kans op ontmoetingen met roggen, schildpadden en schorpioenvissen.

De wind blijft de hele week behoorlijk stevig door staan. Dat maakt het onaangenaam koud op de boot. Als je vier duiken op een dag maakt en tussendoor niet lekker kunt opwarmen in de zon, dan zijn de laatste duiken behoorlijk fris. Halverwege de week hebben we weer een haaienvoerduik. Deze keer gaat het iets natuurlijker dan de eerste keer bij Nassau. Nu hangen de gidsen een bevroren klomp vissenkoppen aan een ankerlijn en kunnen de haaien naar hartenlust tekeer gaan. Ook hier worden we weer in een halve cirkel gezet en komt de gids met de klomp naar beneden gezwommen. Zodra deze ijsklomp er hangt vallen de haaien en trevallies in grote aantallen aan. Het duurt ongeveer een kwartier tot we vrij zijn om rond te zwemmen. Iedereen gaat op de bodem zoeken naar uitgevallen haaientandjes en ik besluit op te stijgen tussen tientallen haaien. Ook hier heb ik totaal geen beangstigend gevoel…ik geniet volop. De dieren zien je en vinden je interessant, en tonen totaal geen agressie. Na tachtig minuten duiken kom ik boven en besluit de laatste duik over te slaan. Ik heb het inmiddels echt koud gekregen en ga lekker mijn foto’s bekijken en nagenieten.

 

Over de kop

De laatste duik van de reis is gepland bij een duikplek die de “washing machine” heet. Dit is een duik tussen twee eilanden die dicht bij elkaar liggen, waardoor er een enorm sterke stroming ontstaat. De kapitein dropt ons zo’n vijftig meter voor het kanaal tussen de eilanden met de instructie meteen af te dalen. De stroming pikt ons direct op en stuwt de groep richting de eilanden. Tussen de eilanden is de bodem erg grillig wat ervoor zorgt dat je hard naar beneden wordt gezogen en ook weer snelle opstijgingen maakt. We gaan volledig over de kop en zo’n twintig seconden lang weet ik niet meer wat onder en boven is. Daarna is het lekker driften over een prachtig begroeide bodem van zachte koralen, sponzen en wuivende gorgonen. We zien een schildpad en tientallen vissen die zich ook laten meevoeren in de stroming. Waarschijnlijk komt er ook genoeg te eten mee. De duik is een prima afsluiting van een geweldige week en door de turbulentie vindt mijn duikcomputer het ook wel goed zo! In de avond drinken we met de groep en de crew nog een biertje in Nassau. Hoe kan het ook anders dan bij een kroeg die “Pirates Republic” heet. Want na een week aan boord bij een van de boten van Blackbeard Cruises lijk je zelf ook wel een piraat geworden.

De week is omgevlogen. We zijn zo’n 20 duiken en 1400 foto’s rijker. Als ik wat lig na te mijmeren in mijn stoel bedenk ik me dat de Bahama’s niet zijn wat ik ervan verwacht had. Waar ik dacht dagenlang in mijn zwembroek te lopen, heb ik tussen de duiken door twee truien over elkaar aan gehad. We zaten zelfs aan de warme chocomel vanwege de harde en koude wind die we de hele week hebben gehad en ik heb door de kou zelfs duiken overgeslagen. Ik pak mijn laptop er nog eens bij en bekijk de foto’s. Meteen ben ik de kou vergeten. De duiken in kraakhelder water waren fantastisch. De grote aantallen gracieuze haaien die om je heen zwemmen, de spierwitte zandvlaktes met rotsblokken die mooi begroeid zijn met zachte koralen en sponzen en waar roggen en schildpadden tussendoor zwemmen. Ik zou het zo weer doen. Al neem ik misschien wel een extra trui mee.

 

___________________________________________________

Bahama’s praktisch

De Bahama’s liggen in de Caribische Zee, ten noorden van Cuba en Haïti met in het westen Florida. In het begin van de achttiende eeuw was het een piratenrepubliek, daarna is het door de Britten bestuurd tot de onafhankelijkheid in 1973. De Bahama’s bestaan uit ongeveer 700 eilanden en 2000 cays (of keys, zandplaten), waarvan zo’n 40 bewoond zijn. Het land telt 300.000 inwoners. Het grootste eiland is Andros. Hoofdstad Nassau ligt op New Providence. Grand Bahama en Great Inagua zijn nog twee grote eilanden van de Bahama’s. Het land leeft voornamelijk van toerisme en de bankensector. Het is een belastingparadijs waar naar schatting 223 miljard dollar aan vermogen is gestald.
VALUTA: Bahamian dollar. Creditcards worden algemeen geaccepteerd. Bij de banken zijn pinautomaten.
REIS: Er zijn geen rechtstreekse vluchten naar de Bahama’s. Vanuit Amsterdam vlieg je naar Florida of Atlanta en na een tussenstop door naar Nassau. Omdat je een tussenstop maakt in de Verenigde Staten ben je verplicht een ESTA aan te vragen. Dit is een vergunning om Amerikaans grondgebied te betreden. Een ESTA vraag je heel gemakkelijk online aan. Voor de Bahama’s is geen visum nodig, alleen een geldig paspoort.
TAAL: Engels.
ELEKTRICITEIT: 120 Volt. Neem een reisstekker mee.
DUIKEN: Bootduiken, diepe duiken, duiken met haaien. Geschikt voor alle niveaus.
INFO: www.bahama’s.com