Op het moment van schrijven is de winter bijna ten einde, en daarmee ook het broedseizoen van de snotolf in de Oosterschelde, ondanks dat het nog wel een paar weken kan doorlopen tot in april. In januari zag ik de jaarlijkse eerste berichten over snotolven via social media verschijnen. Mijn interesse werd daardoor getrokken, want een leuk bericht over snotolven doet mijn hart nog steeds wat sneller kloppen. Eind januari 2023 ga ik voor het eerst op zoek in de Oosterschelde.
Ga ik naar Sint Annaland? Daar kwamen immers die eerste berichten vandaan. Of ga ik toch weer kijken op de mosselhangcultuur bij de Bergse Diepsluis? Beide duikstekken zijn erg mooi en behoren tot een paar van mijn favoriete plekjes. De laagwater kentering valt de eerste duik meteen heel gunstig. Laag water betekent dat ik gemakkelijk te water kan ter hoogte van de mosselhangcultuur. Je kunt dan ook bijna tot halverwege de hangcultuur lopen, scheelt weer zwemmen. Na een relatief korte zwemtocht aan het wateroppervlak daal ik voor het eerst af en ga op zoek.
Zonder een aanknopingspunt vind ik al snel een actief zwemmend mannetje. Aan zijn gedrag zie ik dat er nog geen nestje is waar hij zijn broedzorg aan kwijt kan. Driftig zwemmend laat deze (eigenlijk best gekke) vis zich goed door mij bewonderen. Zijn buikje met de onmiskenbare zuignap is goed te zien. Af en toe rust de snotolf uit op een groepje mosselen. Ja, dit zou een prima plekje zijn voor een nestje. Dat heb je goed bekeken jongen! Een eerste ontmoeting met een snotolf in het seizoen heeft toch altijd iets magisch. Het is een mooie duik, met een aantal portretfoto’s van deze rode rakker als resultaat.
Dubbele zorgen
Snotolven worden ondertussen ook gezien bij Zoetersbout, Anna Jacobapolder en de Zeelandbrug. Maar de snotolf op de mosselhangcultuur zit nog vers in mijn geheugen. Inmiddels zijn er meerdere nestjes te vinden. De vijf duiken die volgen maak ik allemaal bij de Bergse Diepsluis. Gewoon omdat ik het er zo fijn vind en een bijkomend voordeel is dat ik ook de nodige calorieën verbrand. Om mijn luchtvoorraad te sparen zwem ik steeds aan het wateroppervlak naar de eerste lijn en daal daar af. Het mannetje op de eerste lijn heeft ondertussen twee nestjes te verzorgen, maar zorgt goed voor de beide nestjes. Een van de nestjes is heel vers, de eitjes zijn nog wit. De komende paar weken is hij daar nog wel mee bezig. Krachtig blaast hij de eitjes schoon en zorgt zo voor vers zuurstofrijk water. Het is een prachtig tafereel om deze snotolf aan het werk te zien!
In een van de duiken ga ik ook op de tweede lijn kijken, dit keer tijdens een nachtduik. Ook deze lijn is prima te bereiken vanaf de kant. De eerste en tweede lijn zijn met een schuine lijn verbonden. Vanaf de plek met de twee nestjes zwem ik loodrecht uit. Er zouden hier meerdere nestjes te vinden moeten zijn, maar ik bezoek steeds twee verschillende plekken. Een van de twee plekken heeft drie nestjes op één bundel touw. Dat mannetje heeft veel werk te verrichten, blijkbaar ook in het pikkedonker. Ook tijdens een nachtduik is deze duikstek zeer interessant, zeker als zo’n snotolf zeer actief bezig is met de verzorging van de nesten.
Winters zicht
Tijdens alle duiken geniet ik van het goede winterse zicht, meestal op dagen dat de wind bijna geen vat heeft op het water. Tijdens de laatste duik op de tweede lijn word ik getrakteerd op een zonovergoten duikstek en geniet ik van mijn laatste ontmoeting met het dappere mannetje dat de drie nesten verzorgt. Hij is mijn aanwezigheid ook wel eens beu en zwemt dan naar een onder water drijvend tonnetje om op te rusten. Op de terugweg spot ik vanaf een afstandje op de eerste lijn de vierde snotolf van deze duik. Dit is het wel een hele bijzondere, want het een volwassen vrouwtje! Ze is grijs van kleur en misschien wel anderhalf keer groter dan de mannetjes. Wow, wat is dit gaaf zeg, voor mij is dit de eerste keer, fantastisch! Dit maakt voor mij het snotolfseizoen 2023 wel compleet. Ik heb weer genoten van de snotolven van de Bergse Diepsluis.
