Daar hang ik dan, in het diepblauwe water van de Atlantische Oceaan. Met een klein groepje doen we de middagduik op het huisrif. Heerlijk relaxt pak ik het duiken hier op. We zijn gestart vanaf het duikcentrum van Safari Diving Lanzarote, dat aan het strand ligt van Playa Chica in Puerto del Carmen. Tijdens de briefing wordt ons via een duidelijke onderwaterkaart verteld wat ons te wachten staat. Zeepaardjes gegarandeerd. De kans op engelhaaien is kleiner vanwege de relatief warme oceaan in de zomer. Maar we blijven opletten, je weet natuurlijk nooit.
We volgen de westelijke kant van het idyllische baaitje en gaan de hoek om richting de haven. Het zicht is erg goed, grote scholen juffertjes bewegen vrolijk in de waterkolom. Barbeeltjes woelen met hun snorharen het zand om voor voedsel. Af en toe schiet een platvis weg en er is een enkele papegaaivis. Soms word ik aangestaard door een hagedisvis. Een octopusje laat zich brutaal zien en ik zie een koppeltje parende naaktslakken. De hoeveelheid leven is een aangename verrassing. De zandbodem loopt heel geleidelijk af de diepte in. Op een diepte van ongeveer 11 meter liggen wat oude touwen en betonblokken. De gids wijst meteen de zeepaardjes aan, ze zijn prachtig gekleurd! We komen terug in de baai na een heerlijk relaxte duik.
Keuzes
Elke dag beginnen we met een rustig ontbijtje in ons appartement dat pal aan het strand ligt. We hoeven ons pas om half tien bij het duikcentrum van Safari Diving Lanzarote te melden. Iedere ochtend en middag wordt op een vast tijdstip met een gids gedoken. In de ochtend zijn er twee keuzes, een “all-levels” duik of een “advanced” duik. De duiken worden vanaf de kant gemaakt of met de boot vanaf de kade aan het einde van de baai. Een boottocht brengt je in minder dan 15 minuten naar de duikstekken; Punta Tinosa, The Wrecks, Richies Place, Red Cross en Black Beach. Nachtduiken kan ook en je kunt op eigen houtje de hele dag vrij te water vanaf het strand. Het strandje is een mooi startpunt van een aantal zeer diverse duiken, zoals Red Coral, Cathedral, The Hole of gewoon linksom of rechtsom op het huisrif.
Het baaitje van Playa Chica is de perfecte locatie als het gaat om de combinatie van relaxen en duiken. We kunnen er wat te eten en drinken halen bij het kioskje naast het duikcentrum. Een paar lokale bewoners hebben er de gewoonte van gemaakt om oud brood aan de vissen te voeren. Als de eerste broodkruimels het water raken, verandert het water in een vissoep. Misschien niet helemaal ecologisch verantwoord maar de kinderen kijken verwonderd toe en gebruiken hun duikmaskers om de vissen te bekijken. Tussen de duiken door snorkelen we met de kinderen. Bij de rotsspleten zoeken ze naar bijzondere dingen en ze vinden het geweldig. Het zicht is erg goed en er is ontzettend veel vis te vinden. Van blennies op de rotsen tot grote scholen zeebrasems, af en toe een platvisje en als toetje zelfs een sepia op het zand.
Bubblemaker
Snorkelen is natuurlijk hartstikke leuk voor kinderen, maar onze dochter van acht wil ook eens proberen te duiken. Dat kan met het Bubblemaker programma. Ze vindt het spannend en leuk en stapt met haar instructeur het water in. Ze kijkt en luistert aandachtig. Eenmaal onder water lijkt alles vanzelf te gaan, ze geniet zichtbaar van deze ervaring. Spelenderwijs went ze aan het duiken. Samen zoeken ze naar bijzondere dingen en ze heeft geluk: een kleine sepia heeft zich achter een rots verschanst en laat zich goed bekijken. Haar broer van zes snorkelt stoer boven haar. Prachtig om te zien hoe die kinderen zo vrij kunnen zijn in het water. Ik krijg twee grote OK-seinen van haar, dus ik sein trots terug. Als ze uit het water stapt zegt ze overtuigd: ‘Dit wil ik nog een keer doen papa en mama!’
“Richies Place” is vernoemd naar duikgids Richard Lieftink die deze stek bekend heeft gemaakt, voordat hij op 27-jarige leeftijd overleed. In het duikcentrum krijgen we een uitgebreide briefing voordat we de korte wandeling richting de kade maken. De boot ligt al op ons te wachten en na ongeveer tien minuten varen zijn we al op de plaats van bestemming. We gaan te water vanaf de achterkant van de boot. Als de groep compleet is laten we ons zakken in het blauwe water. De gids onder mij wijst twee prachtige adelaarsroggen aan die gracieus voorbij komen. We volgen de drop-off die begint op een diepte van ongeveer 20 meter. Enkele meters dieper kijken we tegen de ruige rotswand. Soms is er een overhang waar tandbaarzen zich graag schuil houden. Helemaal achterin een overhang zie ik zo’n machtige vis. Af en toe zwemt een trompetvis voorbij en zie ik de scholen met juffertjes. In één van de overhangen vind ik een plukje rood koraal. Best bijzonder, want normaal komt deze soort voor op dieptes van 50 tot 200 meter. De luchtvoorraad slinkt snel en de tijd tikt voort, we gaan wat ondieper. Bij een rotswandje ligt de Nederlandstalige gedenkplaat voor Richard. Langs het touw maken we rustig onze opstijging.
Vulkanisch
We huren een auto om het eiland te verkennen. We beginnen met de “Jardín de Cactus”. Deze cactustuin is in een oude steengroeve aangelegd door kunstenaar César Manrique. Door die beschutte ligging kan het hier in de middag erg warm worden. Een andere populaire plaats die we aandoen is “Jameos del Agua”, een oude lavatunnel die deels onder water staat. In dat water leven zeldzame albinokreeftjes die normaal alleen op grote diepten voorkomen, dat alleen al maakt het een bijzondere plek. Een vergelijkbare bezienswaardigheden op Lanzarote is het vulkanisch grottenstelsel “Cueva de los Verdes”. De soms nauwe doorgangen van een paarduizend jaar oud, zijn door kunstlicht verlicht, de sfeer is prachtig. De diverse gesteenten komen goed tot hun recht. Het toppunt van de grot is een prachtig verlichte doorkijk met een fantastische optische illusie.
Mijn vrouw en de kinderen blijven een dagje op het strand. Met de huurauto rijd ik van Puerto del Carmen naar Playa Blanca. Dive College Lanzarote verzorgt de duik naar het unieke onderwater beeldenmuseum “Museo Atlántico”, dat is geopend in maart 2016. Onderweg geniet ik van mijn kleine roadtrip richting het zuidwesten. Het landschap varieert van prachtige witte dorpjes tot ruige lavalandschappen. Hier en daar is goed te zien dat de vakantiehuizen uit de grond zijn gestampt de laatste jaren. Het is allemaal laagbouw, een nalatenschap van César Manrique. De groene kleur van de palmbomen steekt mooi af tegen het zwarte landschap.
Beeldentuin
De briefing wordt verzorgd door een gids die speciaal voor het museum is opgeleid. De RIB van het duikcentrum kan nergens aanmeren en ligt voor anker voor het strand. We mogen eerst een stukje zwemmen om aan boord te kunnen. Als iedereen stevig zit, vertrekken we vol gas richting het oosten. Het uitzicht over de Atlantische Oceaan met Fuertaventura op de achtergrond is prachtig. We komen aan bij de plek waar op ongeveer 12 tot 15 meter diepte het museum ligt. Het is met grote boeien gemarkeerd, bij een van de boeien ligt een boot met medewerkers van het museum. Deze suppoosten controleren of alles in orde is en zorgen voor de planning van de groepen. Je mag niet zomaar te water gaan. We dalen af langs één van de boeien, de eerste beelden doemen al op. Er hangt een mysterieuze sfeer. In alle rust bekijken we de eerste groep beelden: kinderen in kleine bootjes met de naam “Los Jolateros”. Op de kale zeebodem lijken deze kinderen lekker een stukje te varen. Niet veel verder ligt het “Vlot van Lampedusa”, een verwijzing naar de actuele vluchtelingencrisis. De meeste beelden zijn na de eerste paar maanden al licht begroeid met algen, her en der zien we een vis zwemmen. Het kale beton van een indrukwekkend grote groep van vijfendertig beelden met de naam “Rubicon” is grotendeels verdwenen en gaat langzaam op in de natuur. We volgen de gids en passeren langzaam maar zeker de laatste beelden. We nemen afscheid van het museum via een beeld van een ogenschijnlijk verliefd stelletje dat een selfie neemt. Eén voor één klimmen we aan boord van de RIB. Op de terugweg geniet iedereen stilletjes na van deze unieke duikplaats.
Op een vulkanisch eiland als Lanzarote mag een bezoek aan nationaal park “Timanfaya” niet ontbreken. We vertrekken op tijd om de grote drukte voor te zijn. Het ruige lavalandschap is op zijn indrukwekkendst en langzaam rijden we richting het bezoekerscentrum op het hoogste punt. Daar is een machtig uitzicht over het landschap dat tussen 1730 en 1736 ingrijpend is veranderd door heftige vulkaanuitbarstingen. De laatste eruptie was in 1824 en nog altijd is er vulkanische activiteit. De hitte zit vlak onder de grond. Parkgidsen laten droog kreupelhout spontaan ontbranden in een gat in de grond of laten met buizen in de grond een geiser ontstaan. Met een bus worden we in een half uur door het park gereden. Op die manier krijgen we een goede indruk van de immense schaal van de laatste vulkaanuitbarstingen.
La Catedral
Na een aantal relatief ondiepe duiken, is het tijd voor een wat diepere duik. Deze maak ik met een Britse divemaster bij Safari Diving Lanzarote. Ons doel is “La Catedral”, een deel van een oude lavatunnel even ten oosten van de baai op een diepte van 35 meter. Deze vormt nu een grote overhang en er worden vaak grote tandbaarzen gezien. De duik maken we gewoon vanaf het strand. Dat is nog maagdelijk glad – badgasten en andere duikers zijn er nog niet. De lucht is strakblauw en het goudgele zonnetje warmt de boel al lekker op. Het is prachtig nu. We stappen de verfrissende Atlantische Oceaan in en zwemmen boven water naar het einde van de baai. Onder ons zie ik de bodem op zo’n 10 meter diepte. Een stukje verder weg zie ik vaag de rand naar de drop-off, het zicht is erg goed. We dalen af en duiken op het gemak van rots naar rots om zo bij de rand van de drop-off te komen. Een grote school monniksvisjes danst om ons heen. Rond de rotsen zien we een papegaaivis scharrelen. Het zand lijkt kaal maar toch zie ik af en toe een platvisje wegschieten. Ik vind zelfs een mooi paars naaktslakje. We duiken nu voorbij de drop-off op ongeveer 22 meter diepte, een nieuw plateau ligt zeker 20 meter onder ons. Het is een prachtig gevoel om te zweven in het diepblauwe water. We zien de eerste grote tandbaars. Het dier glijdt majestueus door het water maar is te ver weg en te diep om van dichtbij te bekijken. Ondertussen zijn we op 26 meter gekomen en zie ik het dak van La Catedral. Hier zakken we door naar 30 meter en zwemmen onder de overhang met zijn mooi gekleurde wanden. We blijven niet te lang en beginnen aan de opstijging. Een knoeperd van tandbaars rust op een richel en toont zich een fantastisch fotomodel. Terug op de zandvlakte zien we een gordijn van luchtbelletjes die door het poreuze dak van La Catedral komen. We koersen over de zandbodem terug richting Playa Chica en zien nog een grote sterrenkijker. Rond de 5 meter diepte maken we al scharrelend een veiligheidstop. Het zicht is subliem, ik fotografeer de landschapjes in de baai en vind een octopus in een holletje. Ook grote scholen vis zwemmen hier rond, het was weer een prachtige duik.
Net buiten de haveningang van Puerto del Carmen ligt een mooie duikstek waar een aantal wrakken is afgezonken. De stek draagt de toepasselijke naam “The Wrecks”. Hier heb ik zin in: elf jaar geleden dook ik hier voor mijn advanced opleiding. Maar ik heb er weinig herinneringen aan. We kleden ons in het duikcentrum aan en wandelen naar de boot. Na een boottochtje van nog geen 10 minuten zien we de havenmuur al verschijnen. Hier vlakbij liggen de wrakken op 20 tot 40 meter diepte, het grootste wrak op ongeveer 20 meter. Op de bodem zien we een paar pijlstaartroggen voorbij glijden. Ik voel een beetje stroming als we boven het wrak hangen, maar verder is het water rustig. Samen dalen we rustig af en ik geniet van het uitzicht. De wrakken bieden veel schuilplaatsen voor het zeeleven. Een school zeebrasems zwemt voorbij en ook hier zijn de monniksvisjes goed vertegenwoordigd. Langs de havenmuur keren we terug richting de boot en maken we de safety stop. Op de boot bergen we onze vinnen op en maken we het relaxte boottochtje terug naar de aanlegplaats naast de baai van Playa Chica.
’s Avonds maken we graag gebruik van een van de restaurants bij de haven van Puerto del Carmen, op loopafstand van ons appartement. De keuze is groot en het eten prima. Met een overheerlijke paella sluiten we de vakantie af. We genieten nog even met volle teugen en denken nog niet aan de terugreis. Lanzarote heeft ons verwend, we weten zeker dat we hier nog terugkomen!
___________________________________________________
Lanzarote praktisch
LANZAROTE is één van de Canarische Eilanden. Het eiland is ongeveer 58 kilometer lang en 20 kilometer breed en ligt in de Atlantische Oceaan op ongeveer 115 kilometer van Marokko. Het is het meest oostelijk gelegen eiland van alle Canarische eilanden. Het eiland telt ongeveer 143.000 inwoners en de hoofdstad van Lanzarote is Arrecife. De populairste plaatsen om vanuit de duiken zijn Puerto del Carmen en Playa Blanca.
KLIMAAT: Subtropisch zonder seizoen veranderingen. Het is een bestemming voor het hele jaar. De luchttemperatuur varieert van circa 20⁰C in februari tot circa 28⁰C in augustus en er valt weinig neerslag. De watertemperatuur ligt tussen 18⁰C in februari en 23⁰C in september.
REIS: Je vliegt in ongeveer 4,5 uur van Amsterdam naar Arrecife.
PASPOORT EN VISA: Paspoort of identiteitsbewijs is voldoende, geen visum nodig.
VACCINATIES: Niet nodig.
ELEKTRICITEIT: 220 Volt. Geen adapters nodig.
VALUTA: Euro. Er zijn voldoende geldautomaten aanwezig in de grotere plaatsen.
TAAL: Spaans, maar ook Engels en Duits wordt veel gesproken.
SOORT DUIKEN: Kantduiken, bootduiken, wrakduiken, nachtduiken. Geschikt voor alle niveaus.