Leestijd: 3 minuten

Vlak bij Hoofddorp ligt een populaire recreatieplas. Je kunt er zonnen, windsurfen en zwemmen. Maar wij gaan er liever duiken, met de instap gemakkelijk voor het restaurant. Fotograaf René Weterings is blij met alle scholen vissen, de kanjers van snoeken en het kraakheldere water. En dan opeens verschijnt er voor zijn camera een monsterlijke meerval. Zijn hart bonkt onder zijn jacket, en de liefde blijkt wederzijds. De onderwaterreus kust zijn met zijn lippen de lens.

Het is begin zomer en er worden diverse meldingen gemaakt van ontmoetingen met één of meer meervallen. Ook het aantal snoeken schijnt erg groot te zijn, het is tijd om zelf op onderzoek uit te gaan in de Toolenburgerplas.

Normaal gesproken rijd ik niet zomaar een uur naar een zoetwaterbestemming. Maar deze keer moet ik toch in Amsterdam zijn. Om de files te vermijden spreek ik af om direct na het werk een duik te maken en op zoek te gaan naar een meerval in de Toolenburgerplas. Deze plas wordt door allerlei recreanten gebruikt. Zo kan er worden gezwommen en wordt er ook gewindsurft. Rond de plas ligt ook een mooi verhard pad, wat weer veelvuldig wordt gebruikt om een rondje te hardlopen. Aan de waterkant bespreken we ons duikplan. Hier ligt een mooie, strak gemaaide ligweide die helemaal tot aan het water komt. Er wordt vanavond gezwommen wat betekent dat de toplaag in ieder geval op temperatuur is. Rechts van de ligweide ligt restaurant Long Island. Het gemarkeerde duikgebied ligt er precies voor. Maar om de meervallen te vinden, moeten we niet in dat gebied zijn maar de noordelijke oever volgen. Tijdens een vorige duik in deze plas hebben we het duikgebied al bezocht en ook daar prima gedoken langs het wrakje, de wilgentenen tenten en andere objecten.

 

  • Hij lijkt zichzelf te zien.
  • Veel grote snoeken.
  • In het duikgebied ligt een wrakje.
  • Een lichtgroen tapijt bedekt de bodem.

 

Tapijt

We stappen zonder enige moeite het water in. De bodem loopt het eerste stuk voor de ligweide zeer geleidelijk af. Als we ons vervolgens in het water laten zakken ben ik aangenaam verrast door het goede zicht. Onder ons zien we het mooie, lichtgroene tapijt dat wordt gevormd door de waterplanten. Ik had van mijn buddy al instructies meegekregen om te zoeken naar platgedrukte stukken in dit tapijt. Dat zouden namelijk aanwijzingen moeten zijn voor de aanwezigheid van een meerval. Prima, dat lijkt me te doen. Al snel zie ik een paar grote baarzen in de waterkolom hangen. De zonnestralen van de avondzon reiken nog net diep genoeg om de zijkanten van deze mooie vissen te belichten. Ze laten zich goed benaderen, pas als ik echt te dichtbij kom maken ze aanstalten om te vertrekken. Ik sein mijn buddy dat ik het nu al naar mijn zin heb en de duik is pas net begonnen. Niet veel later wijst hij mij op een mooie grote snoek, maar die heeft niet veel zin in bezoek vanavond. We duiken verder en blijven over de ondiepe bodem zoeken naar tekenen van meervallen. Ik blijf hoop houden, want voor mij wordt dit hopelijk de eerste keer dat ik een meerval ga zien. We passeren nog een snoek en vervolgens nog een. De berichten over de vele snoeken waren inderdaad niet overdreven, ze zijn ook nog eens allemaal erg groot!

 

Meerval

Toolenburgerplas

Ondertussen hebben we nog geen spoor van een meerval gezien. Scholen met jonge visjes zorgen ervoor dat ik geamuseerd blijf tijdens onze zoektocht. Ik vind nog een mooie snoek en maak even op mijn gemak wat foto’s. Mijn buddy tref ik later een stukje verder weer aan en wat blijkt… hij heeft een meerval gevonden! Wauw, mijn duik kan niet meer stuk, eindelijk zie ik dan voor het eerst de grootste zoetwatervis die in Nederland voorkomt. Mijn buddy seint me te komen en gebaart me dat we rustig moeten blijven en dat de meerval vanzelf naar je toe komt. Rustig ben ik allerminst, mijn hart gaat tekeer van enthousiasme. We liggen op slechts twee meter diepte en het water is kraakhelder. Perfecte omstandigheden om dit majestueuze dier goed gade te slaan. Steeds weer benadert de meerval ons, hij lijkt zijn evenbeeld te kunnen zien in de spiegelende dome-poorten van onze camerasets. Stiekem vind ik het toch best spannend als dat grote vissenlijf zich naar mij richt en steeds sneller lijkt te naderen. Net voordat er daadwerkelijk een botsing plaatsvindt, draait de grote vis van koers en maakt een rondje. Dit gaat zo een tijdje door, ik krijg steeds water in mijn mond door de grote grijns op mijn gezicht die niet meer weg lijkt te gaan. We laten de meerval na een tijd met rust en zwemmen op het gemak terug naar de kant. Onderweg krijgt mijn buddy van mij alvast een paar hele enthousiaste handgebaren als dank, dit was toch wel de allerleukste zoetwaterduik tot nu toe!