Visportret: blijf bij je plan

Zeeland is niet de makkelijkste omgeving om vissen te fotograferen. Je moet je camera goed onder de knie hebben, je drijfvermogen op orde hebben en dan liggen de vissen ook nog vaak op de bodem. Probeer dan maar eens een kek portretje te maken. Daarvoor moet je naar het buitenland en dat buitenland is minder ver rijden dan je denkt. Dus schreef ik me in voor de Onderwatersport workshop “visportret” met Ron Offermans en Rob Aarsen in Todi.

De groep deelnemers was divers. Er waren oude rotten die nog analoog hadden geschoten, duikers met grote fotokanonnen en deelnemers met een automatische compact camera. Ron trapte af met de tien winnende visportretten van de CMAS WK in Mexico en gaf aansluitend een reeks tips om een goed visportret te maken. Als je de vis hebt weten te benaderen (rustig, neem de tijd) is met name de positie van je flitsers cruciaal bij het maken van een portret. Verschillende flitsposities werden besproken met de uitleg over welk effect ze op de foto hebben. Ron verwacht (terecht) dat je een zekere mate van kennis van je camera hebt, dus ga niet naar deze workshop als je je camera nog uit de verpakking moet halen.

Actieve houding

Naast de flitserposities werd ook de positie van de vis zelf besproken. Natuurlijk wil je bij een portret de kop zien en dus een oog. Dat moet scherp op de foto staan. Enige buiging naar je toe in het lijf van de vis geeft een actieve houding. Is de buiging van je af dan lijkt het of de vis wegzwemt en is de foto vaak minder mooi. En een heel belangrijke regel: vóór de kop moet meer ruimte zitten dan achter de vis. Natuurlijk mogen alle regels gebroken worden, maar deze uitgangspunten zijn wel erg prettig om mee te nemen als je het water in stapt. Één regel van Ron mochten we overigens niet breken. Dat was: blijf bij je plan. Voor we echt aan de slag gingen, moesten we vertellen wat we van plan waren en hoe we dat wilden bereiken. Bij een vorig bezoek aan Todi had ik slechts onscherpe foto’s van de schuwe Aruwana’s weten te maken, dus ik wilde die graag vastleggen. En omdat ik vaak naar de macrolens grijp, ging ik nu eens met de groothoek.

Waar mijn buddy Elles en ik het water in gingen, zagen we meteen de Aruwana’s. Hoewel Elles nog nooit in Todi was geweest hebben we een dik half uur alleen in deze hoek gezeten om ze vast te leggen. In het laatste half uur nog een rondje door het bassin en geprobeerd de overige vissen te portretteren. Met name de baby chicliden op en in de muren waren erg leuk (en moeilijk). Voor zo’n muurtje hangen tot de vis weer naar je toekomt is fijn, daar word je rustig van! Makkelijker zijn de nieuwe zoetwater kogelvissen. Die komen vanzelf naar je toe. Dit was dan ook een zeer geliefd object van de meesten. Een erg mooie vis en het blijft toch een uitdaging om ze leuk op de foto te zetten.

Focus

Na de duik, waar velen overigens de tijd vergaten, konden de deelnemers twee van hun foto’s op het grote scherm laten zien. Ron en Rob gaven feedback op de foto’s. Hier werd duidelijk hoe belangrijk het is om je aan je plan te houden. Mijn foto’s van de Aruwana’s waren stukken beter dan mijn andere visportretten. Echter die waren al stukken beter dan de portretten die ik voor deze workshop had geschoten. Todi geeft je een prima kans om, zonder ver op reis te hoeven, rustig te kunnen focussen op deze bijzondere tak van de onderwaterfotografie. Het was een leerzame en vooral leuke dag in een prima omgeving. Na de zomer is er weer een workshop, ga gerust!