‘Ik sta op de boeg en speur in opperste concentratie de zee af. De enorme fontein die ineens boven het water uit spuit, vervult mijn grootste wens: het is de blauwe vinvis die hier zwemt, bij míj!’ Nathalie is op de Azoren en valt daar van de ene verwondering in de volgende verbazing. Woorden schieten tekort, maar ze doet haar best om ons mee te nemen in haar avonturen, die ze zowel voor werk als privé in en op het water meemaakt.
Kleine Ranger
In haar functie van Oceanenexpert bij het Wereld Natuur Fonds (WWF) heeft ze haar droom verwezenlijkt. Als kleine Ranger volgde ze haar hart en wilde ze later als ze groot was ‘iets’ doen om zeedieren te beschermen. Gaandeweg spraken de walvissen haar steeds meer aan. Na haar studie te hebben afgerond, pakte ze door met de studie tot MSc Mammal Science in Schotland. Dit was een schot in de roos en geeft precies de extra bagage voor haar droombaan: de functie van Oceaanexpert bij het WWF.
Nathalie maakt iedereen graag deelgenoot van haar expertise, ervaringen en ideeën. Vanuit haar professie bij het WWF is zij nauw betrokken bij de vele wereldwijde netwerken die zich richten op de bescherming van onze oceanen. Er wordt goed samengewerkt en dat moet ook, want ook voor grote organisaties zoals het WWF en de partners over de hele wereld geldt: alleen ben je sneller, maar samen kom je verder.
Whale-halla
‘Ik heb geen negen-tot-vijfbaan en bewaak mijn privé-werkbalans door het beoefenen van yoga, freedive trainingen en lekker dansen. Voor mijn lange werkdagen krijg ik veel terug; onvergetelijk zijn de bijzondere ontmoetingen met mensen en dieren tijdens werk en vakanties. Ik kom graag op de Azoren en noem het ‘Whale-halla’, omdat het een hotspot is voor vele soorten walvissen. Tijdens een freedive zwom ik oog in oog met een potvis die mij haar jong toonde. Kort daarna schoof een orkamoeder haar prachtige, kwetsbare kalf in mijn richting. Weer totaal anders, maar zeker niet beter of minder, was het om beluga’s en de zeldzame Groenlandse walvis op Spitsbergen te spotten.’
De hele keten aanpakken
Nathalie vertelt over de huidige staat van de oceanen: komt het nog goed of zijn ze reddeloos verloren? ‘Gemiddeld
genomen is de mariene biodiversiteit sinds 1970 met 56% afgenomen. De diversiteit aan menselijke bedreigingen, zoals scheepvaart en niet-duurzame visserij, neemt toe. Daarnaast hebben we ‘natuurlijk’ ook nog de klimaatverandering. Maar geef de natuur de ruimte, en ze herstelt zich weer. Dat kan echt snel gaan – neem bijvoorbeeld het herstel van de walvispopulatie sinds het jachtverbod. Dit is een goed voorbeeld van hoe je vroeger met één aanpassing significant effect realiseerde. Nu is het complexer, omdat je een hele keten moet aanpakken.’
Nathalie haalt als voorbeeld de krillvisserij op Antarctica aan. ‘De krill wordt gevangen en verwerkt in voedselsupplementen, zoals omega-3 en in visvoer. Walvissen sterven in visnetten van de trawlers en soorten waarvan de populatie nog niet op orde is sinds het jachtverbod, baren minder kalfjes. De reden? Ze hebben honger, door de overbevissing van krill.’
De veerkracht van de natuur
Je hoeft niet lang te Googelen om te lezen dat Rusland en China herhaaldelijk initiatieven blokkeren om Antarctica beter te beschermen tegen de impact van krillvisserij. Ze blokkeren ook de oprichting van vier nieuwe mariene beschermingsgebieden in dat gebied. Dit kun je aanmerken als een stap terug in de bescherming van het Antarctische ecosysteem – krill is een cruciale voedselbron voor walvissen, zeehonden en pinguïns, maar ook voor veel andere diersoorten.
‘Toch ben ik ervan overtuigd dat het door de wereldwijde inzet van partijen, het maken én nakomen van goede afspraken en de veerkracht van de natuur, echt weer helemaal goedkomt’, sluit Nathalie af.
Het WWF werkt – op de meest cruciale plekken – om oceanen en zeeschildpadden te beschermen. Steun WWF-NL via wwf.nl/nob.