We gaan op expeditie! Vandaag schepen we met DiveActivity vroeg in de ochtend in op de MS Bull, geen onbekend schip. Ruud en Ellen staan al helemaal klaar, en ook Rob en Margreet zijn als organisators zelf aanwezig. Een groot deel van de andere duikers aan boord blijken we ook te kennen, sommige al van twintig jaar geleden. Dit wordt een gezellige dag. Niet in de laatste plaats omdat we iets nieuws gaan doen: het Gooimeer op en kijken wat we tegenkomen, letterlijk. De zon schijnt, wat waarschijnlijk lekker is voor het zicht tussen de donkere en rode veen- en kleiwanden die we tegen zullen komen onder water.
De expedities zijn mogelijk omdat de MS Bull in de wintermaanden in deze regio vaart in plaats van in Zeeland. We vertrekken uit de Haven van Huizen, en al snel varen we richting Almere. Het surfstrandje ligt voor ons, de Hollandse brug in het westen en de Stichtste brug in het oosten: ergens hier gaan we te water. De briefing geeft de informatie die de sonar geeft en de minimale ervaring die Rob, Margreet, Ruud en Ellen hebben van twee duikjes een week eerder. We zullen gedropt worden onder de boot en richting de kant zou het moeten oplopen. Het anker ligt op zo’n 16 meter. De wanden die we tegen komen zijn lang en ze drukken ons op het hart te blijven checken of de weg naar boven nog vrij is, zodat je niet per ongeluk een lange overhang inzwemt, waarvan we eigenlijk ook niet ens weten hoe stevig ze zijn.
Met voldoende lampen, camera met lichten en flitsers en een soort van flexibel plan duiken we onder. Deze duik besluiten we het ondiep te houden, maximaal 12 meter, geen risico’s. Zwart water is het niet, meer rood, zeker als je tegen de zon in naar boven kijkt. Het zicht is wisselend, en je bent zeker zelf je grootste vijand daarbij, elke vinslag moet je goed timen. We volgen een wand, zien holletjes met wat kreeftjes en visjes erin. En iets dat lijkt op leisteen, maar ook boom kan zijn. Voorzichtig raak ik het aan, het is keihard. En prachtig gelaagd, alsof je terugkijkt in de tijd. Steeds meer komen we dit tegen, af en toe zitten we even ‘vast’ tussen twee wandjes, je kan letterlijk je kont niet keren soms. Maar met beleid en rust komt dat allemaal goed en na drie kwartier zijn we koud maar voldaan weer boven.
De tweede duik dalen we iets dieper af, eerst naar de onderkant van het anker, waar we op ongeveer 17 meter starten met onze duik. Het beeld is niet heel anders dan de eerste duik, maar we weten wel beter waar we naar kijken, wat we zoeken en hoe we omgaan met de omstandigheden. Met blije koppies komen we na weer 45 minuten in water van 6 graden boven. Om ons heen zien we ook alleen maar grijnzende gezichten. Missie geslaagd, wat is het leuk om nieuwe plekken te ontdekken.
Tertius Oost en West
De plekken verdienen een naam, dat is in ieder geval ook nog niets waar we over na willen duiken. We bedenken allerlei namen die regionale verbintenis hebben, maar besluiten uiteindelijk de plekken te vernoemen naar de voorganger van de MS Bull. Tertius West en Tertius Oost zijn geboren en direct melden we deze plekken aan voor een log in de Duikersgids.
Duiken op Tertius West en Oost kan alleen met de boot. Meer weten over nieuwe expedities naar deze stekken of andere nog nieuw te ontdekken plekken in de Randmeren?
