Vanwaar een andere weg ingeslagen?
Modelfotografie onder water heeft altijd wel mijn aandacht gehad. Er was tot een paar jaar geleden niet heel veel van. Maar een paar echt goede fotografen naar wie ik keek, zoals Zena Holloway, Harry Fayet en Konstantin Killer. Net voor de coronatijd kwamen er een paar dingen bij elkaar. Eerst een fotoshoot-probeersel samen met Ron Offermans en Marco Heesbeen. Daar zijn geen 
goede foto’s uitgekomen maar we hadden wel veel lol en ik heb veel geleerd over de verschillen tussen normale onderwaterfotografie en modelfotografie onder water (want het zijn echt twee verschillende dingen). En daarna een ontmoeting met Marijke Pie (Mermaid Crystal) die het mermaiding in Nederland een boost gaf. Een keertje shooten samen, mee naar TODI en daar Lisa Elvee tegengekomen. Zo kwam van het een het ander. Modelfotografie is van zijspoor nu meer een hoofdspoor geworden.
Het leuke van modelfotografie onder water is de samenwerking. Een anemoon of naaktslak zegt niks terug. Die zit daar gewoon. Een model heeft een grote inbreng in het eindresultaat door ideeën mee te nemen over styling en poses. Zeker de mermaids hebben kasten vol kleding, accessoires, tops en props die ze onder elkaar delen. Sommigen hebben een collectie staarten in nylon, neopreen of siliconen (erg kostbaar) en kunnen zich omtoveren in magische persona’s. Tijdens een shoot ben ik meer aan de oppervlakte om aanwijzingen te geven aan het model dan onder water. We maken steeds series van dezelfde pose en dan verbeteren we de foto’s van grof naar de fijne details, continue bijsturen tot je samen een perfect resultaat haalt. Ik vind het echt een verrijking van m’n onderwaterfotografie-passie.
Hoe gaat een fotoshoot met een zeemeermin in zijn werk?
Iedere shoot begint met een concept. Je moet de foto’s die je met het model wil maken vooraf wel al voor een deel hebben uitgedacht. Ik maak ook meestal een moodboard vooraf zodat het model weet wat de bedoeling is en ze ook haar ideeën de vrije loop kan laten. Verder is het een kwestie van een zwembad vinden en agenda’s op elkaar leggen, dat is soms nog het moeilijkst. Als ik alleen shoot dan werk ik het liefste met drie modellen zodat ze elkaar kunnen afwisselen en een (vrouwelijke) assistent. Marlène Terpstra helpt graag en maakt dan zelf ook foto’s, ze raakt steeds meer met het virus besmet.
Meestal fotografeer ik in een zwembad. Beschut, warm water waarin we kunnen staan vind ik wel de beste plek voor modelfotografie. Ik heb een paar zwembaden waar ik kan werken, zoals de duiktorens van BC Opleidingen in Enkhuizen en het 30 graden warme bad van Sub Ocean Services in Oud Vossemeer. Soms ga ik naar TODI maar dat is best fris en ook vaak erg druk. In het zwembad bouw ik een onderwaterstudio op met achtergrond doek en flitsers rondom op lampstatieven. Al mijn flitsers zijn van Sea&Sea: YS-D3 (3 stuks), YS-D1 (1) en een paar oude bakken die maar blijven gaan, de YS-350 Pro, YS-250 Pro (3 stuks) en YS-120. Ik vind ze supersnel en erg betrouwbaar. Ik fotografeer met een Nikon D810 in Nauticam behuizing, meestal met een Nikon 16-35 f4 groothoek zoom en soms met de Nikon 24-70 f2.8.
Moet je niet heel lang je adem kunnen inhouden?
Nee. De foto’s maak ik allemaal net onder de oppervlakte, waar ik nog de reflectie zie in de waterspiegel. Ik volg altijd het ritme van het model dus zij bepaalt hoelang ze onder blijft. Meestal laten we ons samen zakken, ik maak dri of vier foto’s en dan komen we weer boven. Zelf gebruik ik ook geen perslucht tijdens de shoots. Ten eerste is dat veel te zwaar als je een hele dag in het water ligt. En ten tweede zit het de communicatie met de modellen in de weg. Overigens hebben veel modellen wel een freediving brevet en kunnen ze hun adem lang inhouden. Om de mermaids te kunnen bijbenen heb ik in 2023 zelf ook de Level 1 freediving gedaan bij Nanja van den Broek (Enker, SSI).
Waaraan herken je jouw stijl?
Vooral aan het contrast in de foto’s. Ik vind het mooi om het model eruit te laten knallen door te werken met tegenlicht of complementaire kleuren. Voor tegenlicht plaats ik meestal een of twee krachtige flitsers op de rand van het zwembad, net boven het wateroppervlak. Als het model een lange zeemeerminstaart draagt, gebruik ik, naast het hoofdlicht dat van schuin opzij komt, twee flitsers om de staart te belichten. Soms maak ik een foto ondersteboven, met het licht op de bodem naar boven gericht. En ik probeer te spelen met de reflectie van het model in het wateroppervlak; die onverbiddelijke scheiding tussen onze fantasiewereld en de echte wereld daarboven. Dat is het leuke van modelfotografie. Onze fantasie de vrije loop laten en beelden maken die onder invloed van de zwaartekracht niet mogelijk zijn.
