Ik had een redelijk clichébeeld van een missverkiezing: al die meiden op een podium en ‘wereldvrede’ als antwoord op de belangrijkste vraag. Toch werd ik nieuwsgierig toen ik een oproep zag voor een opvolgster van Miss Scuba Netherlands 2016. Want het was stiekem een meisjesdroom om modellenwerk te doen. Toen Nanny Verwey-Nielen (Miss Universe 1976, Miss World 1979 en nu “missenmoeder”) me de kans bood, kon ik die niet voorbij laten gaan.
Miss Scuba International is voor het eerst gehouden in 2011. De organisatie viert de innerlijke schoonheid en moed van vrouwen, maar promoot ook wereldwijd het behoud van de oceanen. De oprichter hamert erop dat we allemaal onze verantwoordelijkheid moeten nemen en dat de oceanen onze bescherming nodig hebben. Dit kwam ook prominent terug in ons programma. We hebben met de hele groep meerdere duiken gemaakt en het Wereld Natuur Fonds was twee dagen bij ons om te vertellen over koraal- en vissoorten die in de omgeving leven. Er waren workshops over de gevaren die de oceaan bedreigen en hoe we er met z’n allen aan moeten werken om de problemen op te lossen.
Het is en blijft een missverkiezing, dus een belangrijk onderdeel waren de fotosessies en filmopnames. En we moesten ons voorbereiden op de finale. Dat is niet alleen een rondje lopen in je nationaal kostuum, bikini en avondjurk. Je moet jezelf presenteren, trots jouw land vertegenwoordigen, zelfverzekerd op dat podium staan en tegelijkertijd laten zien hoe elegant je bent. Een aantal uur per dag kregen we catwalk training. We leerden hoe we moesten lopen en oefenden de routines. De choreograaf zei steeds: ‘Onthoud, altijd blijven glimlachen!’
De finaleshow was onwerkelijk om aan mee te doen. Eerst drie rondes waarbij we tussen de rondes door zo snel mogelijk naar de kleedkamer moesten om ons om in het volgende kostuum te hijsen, make-up te laten bijwerken en ons haar te laten doen. Voor we het wisten stonden we allemaal in een rij. Onze jurken schitterden in de spotlights. De zenuwen bekropen ons – dit was het moment waarop de acht finalisten werden aangekondigd. Wow, ik werd als eerste finalist genoemd! Ik moest dus als eerste een speech houden over een van de bedreigingen van de oceanen. Nu werd ik pas écht zenuwachtig, maar met aanmoediging van het publiek is het gelukt. Na de eindronde stonden we hand in hand op het podium. Dit was het moment waar we allemaal zo hard voor hadden gewerkt. De jury verkoos uiteindelijk Miss United Kingdom (Daisy Hope Wethlor) tot Miss Scuba International 2018.
Van mijn clichébeeld is niets waar gebleken. Oké, missen lopen in glitterjurken, maar dat is alleen bij speciale gelegenheden. Al deze dames zijn hoogopgeleid, slim, sterk en zelfverzekerd. Ze vervullen een voorbeeldfunctie voor jonge meisjes en proberen hen te inspireren. Door middel van educatie en promotie proberen de missen de wereld een stukje beter te maken. En misschien wel het allerbelangrijkste daarbij is jezelf zijn. Want als je jezelf bent, dan ben je op je mooist!