Net zo diep als de zwembadtegels onder de duikplank is het water. Maar hier zijn geen startblokken en geen kleedkamers. Hier zijn forellen. De duikmeester gaat duiken in een grote forellenkwekerij en zal onder water een net controleren. En ik mag mee. Ik ben echt nog zenuwachtiger dan voor een duik in dieper en meer natuurlijk buitenwater. Die eigenaar weet vast niet dat ik een leerling ben. En niet zo’n briljante ook nog. Om de kwetsbare steil aflopende oevers, bekleed met folie, niet te beschadigen moeten we met een grote schredesprong te water, legt de duikmeester uit. Een beetje bibberig spoel ik mijn bril af met vijverwater, zet mijn cap op en daarna de bril. Bah, dat vijverwater stinkt. Het stinkt net zo veelbelovend als het eruitziet. Een hele grote stap naar voren en dan in een soort spagaat het water in. Een frisse plons, en even zie ik niks maar ik raak ook niets. Dat ging goed en daar is al de duim omlaag; ik gebruik de goede knop van m’n inflator om lucht uit mijn vest te laten en we zakken voorzichtig naar de andere kant van de waterspiegel. Allemensen, waar zijn we in beland!? Donkergroene snert met gepureerde groente. Ik zie niks. Geen zonnetje meer, geen bodem en zeker geen vis. Het is fascinerend en griezelig tegelijk. De lichtstraal van de grote lamp van mijn buddy houdt na 82 centimeter abrupt op. En als we voorzichtig gaan zwemmen lijken de kleine drijvende deeltjes in de lichtstraal recht op ons af te komen. Dat geeft hetzelfde effect als ’s nachts met de auto op de snelweg in een stille sneeuwbui. Rust en storm tegelijk. Het voelt vreemd en schept een bijzondere sfeer.
Eindelijk, een forel
De eigenaar heeft gezegd dat we wellicht een paar werphengels zullen vinden. In het kader van bijvoorbeeld een personeelsuitje vissen hier mensen die nog nooit een hengel in hun handen hebben gehad. Die nemen soms het woord werphengel iets te letterlijk. Met een glimlach zwem ik verder en hou de duikmeester wat minder stevig vast. Hij wijst. Eindelijk, een forel! Best groot en spierwit van kleur, vreemd. Nee wacht: hij is wit van de dood. Ik pak het beest, het is bewegingsloos en stijf. De duikmeester neemt hem van me over met zijn duim lomp in de griezelig opengesperde vissenbek. Zijn andere duim steekt hij omhoog en daarna voel ik meteen een beetje lucht in mijn vest gepompt worden. Floep, we zijn boven. Ik knipper tegen het felle licht en de absolute stilte. De vijvervader is nergens meer te zien. We zwemmen naar de oever en leggen onze buit op de kant. Even een gesprekje en dan weer verder. Ik hou mijn blik gericht op de lichtstraal en word van de stroom stof, vreemde glittertjes en algendeeltjes die eindeloos op ons af lijken te komen een beetje wagenziek. Volgens mij zie ik er af en toe piepkleine visjes tussen zwemmen. Dat kunnen geen forellen zijn, want die worden gekweekt in Denemarken en als kleine visjes in bakken met water naar hier getransporteerd, heel bijzonder.
Vinwippen in een pan snert
Ik heb kaakkramp van het bijten omdat ik mijn ademautomaat vandaag echt niet wil verliezen. De duikmeester houdt me tegen en maakt een gebaar. Maar ik kan zijn ogen niet goed zien, is hij nou serieus? Uittrimmen en vinwippen in een pan snert? Ik ga liggen en probeer het. Best moeilijk, in deze omgeving waar je zonder lamp de bodem niet ziet, de kant niet, zelfs je eigen lichaamsdelen niet. Volgens mij lukt het redelijk en als ik voel dat de duikmeester tegen mijn been tikt zwemmen we samen verder langs het net. Ik mag daar niet bij in de buurt komen en hou het vest van de duikmeester vast terwijl hij het net op gaten en andere ongeregeldheden controleert. Als het klaar is gaan we terug naar de kant. Ik begin me ernstig af te vragen hoe wij hier zelf weer uit moeten komen en onze eerst pogingen leiden inderdaad tot grappige vrij hopeloze taferelen. Maar als de duikmeester zijn rechterhand stevig in een wat langere graspol heeft vastgegrepen lukt het hem om eruit te komen en volg ik snel. Nagenietend van deze gekke duik op deze prachtige dag wandelen we in onze glitterduikpakken nog even over het terrein. We halen stiekem het deksel van een van de grote bakken met water en spetterende vissen. Gelukkig, toch nog 823 forellen gezien.