Leestijd: 9 minuten

La Paz aan de westkust van Mexico was het toneel van de CMAS WK onderwaterfotografie. Neem een kijkje in de week van Raymond Wennekes tijdens het WK onderwaterfotografie.

Dit verhaal begon eigenlijk al op 30 september 2016. Ik werd voor de eerste keer Nederlands kampioen onderwaterfotografie en dat betekende dat ik naar de WK in Mexico zou gaan! Op 19 november 2017 is het dan zover. Arco de Man (buddy, raadgever, assistent en model tijdens de wedstrijd) en ik vliegen naar Mexicoooo! De reis gaat van Schiphol naar Mexico City en daarna een aansluitende vlucht naar La Paz aan de westkust. Maar door zeer dichte mist in Mexico City kunnen we daar niet landen en wordt het toestel zo’n 30 kilometer verderop op een vliegveldje aan de grond gezet. Na 5 uur wachten in het toestel vliegen we naar Mexico City. Omdat we onze aansluitende vlucht hebben gemist, moeten we 6 uur wachten op de volgende vlucht. Die gaat wel voorspoedig en in de late namiddag bereiken we La Paz. Bij het hotel wachten Marco Heesbeen en Ron Offermans ons op. Zij vormen de andere helft van “team NL” en waren twee dagen eerder naar La Paz gegaan om meer te kunnen oefenen.

 

Arco en ik hebben maar een vrije oefendag. We maken twee duiken om te wennen aan het blauwe water. De zon is hier veel feller en we willen een goede indruk krijgen van wat er zoal leeft onder water. Bij de eerste duik valt direct op dat de populatie vissen goed is, maar macro-leven is er niet veel. Dat kan nog een uitdaging worden. Terug aan land ben ik teleurgesteld… de foto’s die ik in de twee duiken heb gemaakt, geven nog geen goed gevoel. Ze zijn niet van het niveau dat ik wil!

 

  • Team NL met van links naar rechts Raymond Wennekes, Arco de Man, Marco Heesbeen en Ron Offermans.
  • De eerste dag wennen we aan het felle zonlicht (RW).
  • Visportret staat nog op de “to-do”-lijst (RW).

 

Kampioenschap dag 1: inschrijven en opening

Op de eerste dag van het kampioenschap duiken we niet. Om 12.00 uur moeten we ons officieel inschrijven. Een paar uur later gaan we naar de haven waar de officiële openingsceremonie begint. We gaan met alle deelnemers, vlaggen en vaandels onder luid gejuich van een tiental toeschouwers terug naar het hotel, waar de organisatie van het kampioenschap zich presenteert. De organisatie bestaat uit twee “organen”. De wereldbond CMAS is de overkoepelende organisatie die toezicht houdt op het verloop van de wedstrijd. En de FMAS is de Mexicaanse duikbond die ter plekke alles regelt. Van beide organisaties wil iedereen een woordje zeggen. Het resultaat is een veel te lange opening waarin alles in het Engels, Spaans en Frans wordt vertaald. Daarna bouwen de lokale jongeren een feestje waarin ze een traditionele dans opvoeren. Uiteindelijk dansen alle teams mee; met de onderlinge sfeer zit het wel goed.

 

Tijdens de “technical meeting” later op de avond vertelt de wedstrijdleiding wat wel en niet is toegestaan tijdens de wedstrijd. Omdat er veel deelnemers zijn die geen Engels spreken, is er veel onduidelijkheid over het wedstrijdreglement. Er wordt verteld dat dubbelopnamen (in de camera samenvoegen van twee foto’s) enkel is toegestaan bij de categorieën “groothoek” en “groothoek met model” en niet bij “macro”, “visportret” en “thema” (zeeleeuwen). Dit is een grote tegenvaller voor het Spaanse team. Kennelijk hebben de Spanjaarden veel geoefend met dubbelopnamen in de categorieën waar dat nu niet is toegestaan. Ze beginnen te schreeuwen en meerdere mensen roepen dat we terug in de tijd gaan door dit te verbieden. Nadat de gemoederen zijn bedaard horen we de wedstrijdlocaties en de bootindeling. Team NL zit op een grote boot met de Zuid-Koreanen, Denen en Zweden.

 

Kampioenschap dag 2: proefdraaien

De donderdag is een officiële testdag, zowel voor de fotografen als voor de organisatie. Alles moet gaan volgens de wedstrijdregels. Dat houdt in dat een official het onderwaterhuis voor de camera verzegelt en we duiken op de aangewezen wedstrijdlocaties. Ook krijgen de teams maximaal 90 minuten om te duiken. Wij duiken op Los Islotes en San Rafaelito. Los Islotes is een rotsformatie met een kolonie van zo’n 100 tot 150 zeeleeuwen. Het is een behoorlijke tijd varen, maar eenmaal in het water blijkt het meer dan het wachten waard. De speelse zeeleeuwen vliegen als kogels voorbij. Ze draaien om je heen, stoppen recht voor je en poseren dan eventjes. Toch blijft het lastig om ze goed op de foto te zetten. Arco en ik vinden een rots die mooi is begroeid en waar de zeeleeuwen overheen scheren. Een goede locatie voor de wedstrijd. Wanneer we terugzwemmen naar de boot komen we langs een opening in de rots. We besluiten er een stukje in te zwemmen. Ik draai me om en ga op de bodem liggen, want ik wil juist de opening fotograferen. De mooie zonnestralen die door het water komen, Arco als model die ervoor hangt en de grote keien op de grond geven mooi diepte in de foto. Terwijl ik op de bodem lig word ik door vijf zeeleeuwen gemolesteerd. Een trekt hard aan mijn vin, de ander heeft het touwtje van mijn rugrits ontdekt. Ik voel er eentje in mijn haren en er liggen er twee voor me waarvan de één zichzelf in de dome ziet en in de zonnekap bijt. De ander probeert de neopreen beschermhoes van mijn flitser af te trekken. Ik hou het snel voor gezien. Een stukje verderop wijst Arco mij nog een grote tandbaars aan die tegen het rif zit. Ik kan heel dichtbij komen. Dit moeten we ook hebben op de wedstrijddag, bedenk ik …, dat zou geweldig zijn!

 

De tweede duik is bij San Rafaelito. Dit is een rotsformatie die mooi is begroeid met harde en zachte koralen. Hier zoeken we fanatiek naar een Signal Blenny. Dit is een klein visje ter grootte van je pink dat zich verstopt in kleine rotsen. Wanneer de blenny uit z’n holletje komt zie je dat ze een ontzettend mooie rugvin hebben. Arco en ik speuren alles af maar het visje vinden we nergens. Terug in de haven maak ik bij een official mijn camerahuis open en lever ik het geheugenkaartje in. Deze krijgen we om 20.00 uur terug in de lobby van het hotel, zo wordt ons verteld. Dat blijkt toch lastig, want er is maar een kaartlezer en het downloaden van de foto’s duurt al gauw 10 minuten per kaartje. Zo krijg ik uiteindelijk rond middernacht mijn kaartje pas terug. Dat is veel te laat als je de volgende morgen uitgerust aan de wedstrijd wil beginnen.

 

  • Christmas Tree Worm, de blauwe “veertjes” zijn een tentakelkrans (RO).
  • Los Islotes is een rotsformatie met een kolonie van zo’n 100 tot 150 zeeleeuwen (MH).
  • Een rotsformatie is mooi begroeid met harde en zachte koralen (RO).

 

Kampioenschap dag 3: wedstrijddag

De eerste wedstrijddag begint hetzelfde als de testdag. De onderwaterhuizen worden in de haven verzegeld. Daarna met de boot naar Los Islotes! Als we er na een kleine twee uur varen zijn en iedereen in het water ligt wordt het startsignaal gegeven. Arco en ik blijven aan de oppervlakte en zwemmen naar de rots waar de grote tandbaars eerder tegenaan zat. Maar helaas, hij is niet thuis en we kunnen nergens zo’n groot exemplaar terugvinden. Wel wat kleinere, maar als ik dichterbij kom zwemmen ze weg. We moeten door en richten ons op de zeeleeuwen. We zoeken de rots op waar we eerder zijn geweest maar ook hier: geen zeeleeuw te zien. We moeten improviseren. Uiteindelijk krijg ik een zeeleeuw voor mijn gevoel perfect voor de lens. Onder water ben ik tevreden en ik laat de foto aan Arco zien. Hij geeft het oké-teken. Als we nog 15 minuten tijd over hebben, zwemmen we terug naar de boot. Ondertussen wis ik de mislukte foto’s want je mag per duik met maximaal 100 foto’s bovenkomen. Bij de boot geef ik mijn set af aan de official.

 

In de tweede duik willen we graag de groothoek met model foto afvinken. We hebben niet geoefend en dat blijkt een grote fout te zijn. Doordat we te ondiep zitten heeft Arco veel last van de deining en de stroming, waardoor hij niet lekker in de foto hangt. Als we dieper een grote school vissen zien zwemmen, gebaar ik Arco dat ik er omheen zwem. Zodra ik de eerste foto maak, zie ik dat mijn instellingen volledig verkeerd staan waardoor de zon overbelicht in mijn foto komt. Gelukkig ken ik de camera goed en heb ik het snel aangepast, maar het moment is voorbij. We proberen nog wat dingen, maar tevreden ben ik hier niet over.

 

’s Avonds krijgen we gelukkig wat eerder onze geheugenkaartjes terug. In onze hotelkamer bekijken we de foto’s voor het eerst op een laptop. Over de themafoto ben ik tevreden. Het is een foto waarin je duidelijk de snelheid van het dier ziet en er is interactie doordat de zeeleeuw je aankijkt. Als laatste bekijken we de groothoekfoto’s. Over 3 foto’s zijn we tevreden dus die vinken we alsnog af. Voor morgen staan alleen nog visportret en macro op de “to-do”-lijst.

  • Blenny, inzending visportret (RW).
  • Twee anemoontjes belicht met een snoot. Inzending macro (RW).
  • Team NL: de druk is van de ketel (RO).

Kampioenschap dag 4: wedstrijddag

Als de volgende ochtend iedereen klaar is om uit te varen, gebeurt dat niet. In plaats daarvan zien we een aantal Mexicanen druk heen en weer lopen. Later horen we dat de Mexicaanse Federatie de duikschool nog niet had betaald voor de ondersteuning van de WK – de school was bang dat als zij wel was uitgevaren, ze dat geld nooit meer zou krijgen. Kennelijk wordt het opgelost en met de nodige vertraging zijn we onderweg naar de duikstekken voor vandaag. Gelukkig liggen ze wat minder ver weg. Als eerste staat Swanee Rock op het programma. Dit is een ondiep rif waar allerlei macro-leven en vis te vinden moet zijn. De vissen zien we wel dus daar richten we ons eerst op. We zoeken kort naar de Signal Blennies maar kunnen ze weer nergens vinden. Dan zien we een ‘Brown Cheek Blenny’ in het koraal, die precies goed zit om met flitsers te belichten en niet schuw is. We gaan ervoor. Na 85 minuten stoppen we ermee en zwemmen we terug naar de boot.

 

De tweede duik maken we op het Fang Ming Wreck. Dit wrak ligt dieper waardoor het geen duik van 90 minuten wordt. Als het signaal klinkt zakken we af. Op het wrak zie ik weinig begroeiing. Arco daalt langs de zijkant af. Even later komt hij terug en gebaart dat hij iets interessants heeft. Het blijkt een grote Christmas Tree Worm te zijn. Maar zodra ik klaar ben om te fotograferen, trekt hij z’n mooie tentakelkrans in en die komt niet meer naar buiten. We moeten iets anders zoeken. Ik kijk op mijn duikcomputer: we zitten op 25 meter. Op deze diepte doe je niet al te lang met je lucht en we moeten oppassen niet in deco te gaan, want dan worden we gediskwalificeerd. Een meter verderop ligt een veldje anemoontjes tegen het wrak. Op de eerste foto zie ik dat deze mooi roze en bruin van kleur zijn. Arco hangt naast me en ik geef hem mijn flitser met Retra LSD snoot (daarin zitten lenzen om het flitslicht te bundelen – red.) Arco komt op het idee om enkel twee anemoontjes te belichten met de snoot. Als we over het dek van het wrak terugzwemmen naar de boeilijn zien we Marco en Ron druk bezig met een schildpad die het wrak als vaste verblijfplaats heeft.

 

Net als voorgaande dagen leveren we in de haven ons geheugenkaartje in bij de wedstrijdcommissie. Gelukkig krijgen we het tegen 21.00 uur terug, want we moeten voor middernacht onze 5 wedstrijdfoto’s selecteren en inleveren. De eerste 3 categorieën hadden we al. Over de macrofoto zijn Arco en ik het zo eens want daar springt er duidelijk eentje uit. Voor visportret kiezen we 3 foto’s waar we zeer tevreden over zijn en vragen aan Marco en Ron wat zij ervan vinden. Na wat overleg over elkaars foto’s zijn we eruit en kunnen we de wedstrijdfoto’s inleveren. Dit duurt extreem lang. Arco en ik zijn pas om 02.00 uur ’s nachts aan de beurt. Maar we zijn inmiddels wel gewend dat het zo werkt in Mexico.

 

  • Christmas Tree Worm, inzending macro (MH).
  • Inzending thema zeeleeuw (MH).
  • Inzending groothoek met model (MH).

 

Kampioenschap dag 5: prijsuitreiking

De volgende dag is lekker wakker worden: de druk is van de ketel! We besluiten rustig aan te doen en bij het zwembad te blijven. In de namiddag zou de prijsuitreiking moeten beginnen, maar dan blijkt opnieuw dat de Mexicanen het niet goed hebben geregeld. We horen dat ze pas aan het begin van de avond klaar zijn. Lasse Gustafson (President CMAS audiovisuele commissie) is zichtbaar geïrriteerd en vraagt ons later terug te komen. Als we er om 18.00 uur klaar voor zitten, zien we hem nog steeds in een korte broek en T-shirt lopen. Hij komt het een en ander uitleggen. Blijkbaar werkt het computersysteem voor de jurering niet en moet de jury de beoordeling en puntentelling op papier doen. Dit kost veel tijd en ze zijn nog steeds niet klaar… Een uur later gaan we eerst maar eten, want het kan nog wel even duren. De organisatie heeft een bandje opgetrommeld dat een Mexicaans muziekje op de achtergrond speelt. Maar na anderhalf uur lijkt het ons meer het orkest dat op de Titanic stond te spelen en deed alsof er niks aan de hand was.

 

Dan komt het verlossende woord; de prijsuitreiking gaat beginnen! De eerste categorie is visportret. De verwachting is hoog want Marco heeft een geweldig mooi visportret geschoten (zie de middenpagina). Wanneer we de top 10 voorbij zien komen en we bij nummer 3 zijn, vallen we van de ene in de andere verbazing. We zien foto’s die onscherp zijn en toch prijzen winnen. Als we de nummer 1 zien van de Spanjaard Raphael Caballero, betekent het dus dat de foto van Marco geen top 10 notering heeft. Binnen enkele minuten flitsen alle top 10 foto’s van alle categorieën voorbij en blijkt er voor Team NL geen enkele top 10 notering in te zitten. Marco en Ron zijn verbijsterd. Een verdieping hoger is de medaille-uitreiking waar ik uiteindelijk met juryleden Kurt Amsler en Bruce Shafer sta te praten. Marco probeert nog na te vragen wat er gebeurd is zijn foto. Zijn foto is niet gediskwalificeerd en de juryleden die we spreken zijn allemaal vol lof over Marco’s visportret. Zou er dan ergens een flinke fout gemaakt zijn? We snappen er niks van.

 

Goed gezelschap

Op de ochtend voor we terug naar huis vliegen, komen we in gesprek met Lasse Gustafson. Hij probeert een aantal dingen uit te leggen. Er is een hoop misgegaan omdat de Mexicaanse organisatie nauwelijks iets had geregeld. Hoe de puntentelling is gegaan, is niet te achterhalen. Dit is geen goed visitekaartje voor de Mexicaanse duikbond. Een laatste domper is dat bij thuiskomst blijkt dat de koffer van Ron is opengebroken en er een flink aantal dingen uit de bagage ontbreken, waaronder zijn Nikon spiegelreflex camera. Gelukkig hebben we een week lang mooie duiken gemaakt. Waar de organisatie tekortschoot werd dat ruimschoots goedgemaakt door het goede gezelschap. En één ding heb ik wel geleerd: wereldkampioen word je niet zomaar!

 

  • Een grote tandbaars zit tegen het rif (RW).
  • Zeeleeuw bijt in de zonnekap (RW).
  • Genoeg vissen maar macroleven is er niet veel (RW).
  • Groothoek met model: Arco poseert achter een schooltje vissen (RW).
  • De Baai van Californië is niet overal even kleurrijk (RO).
  • Inzending groothoek met model (RW).

 

 

__________________________________________

Mexico praktisch

MEXICO is het grootste land van Centraal-Amerika en telt ongeveer 115 miljoen inwoners. Het heeft een gevarieerd landschap met bergen, woestijnen, regenwouden, watervallen en aan beide kanten een tropische zee. Je kunt in het oosten duiken in de Caribische Zee voor het schiereiland Yucatan. Dat staat ook bekend om het grotduiken in de ondergelopen gangenstelsels. In het westen ligt de langgerekte Golf van Californië, een uitloper van de Stille Oceaan.

 

REIS: Eerst naar Mexico City. Daar overstappen op een binnenlandse vlucht naar La Paz. Vliegtijd ongeveer 18 uur. Zorg voor voldoende overstaptijd. Geen visum nodig.

BESTE REISTIJD: Van november tot april. Tijdens onze zomermaanden is het erg warm in Mexico. Vermijd de kust van Yucatan in het orkaanseizoen (najaar).

VEILIGHEID: Voor heel Mexico geldt dat je alert moet zijn op veiligheidsrisico’s. Er is veel geweld tussen drugsbendes. Raadpleeg www.nederlandwereldwijd.nl/reizen/reisadviezen/mexico

VACCINATIES: DTP en Hepatitis A aanbevolen.

VALUTA: Mexicaanse peso. € 1,00 is iets meer dan 21 peso. Betaalpassen en creditcards worden overal geaccepteerd.

TAAL: Spaans. Er wordt mondjesmaat Engels gesproken.

SOORT DUIKEN: Bootduiken, wrakduiken, stromingsduiken, nachtduiken.