Stilte, in en rondom ons, in de verte beschijnen autolichten de bocht van de dijk. ‘Hee, dáár moeten we naartoe, we lopen verkeerd!’, roept m’n duikmaatje. We hebben genavigeerd op een Dixie die we met de duiklamp vanuit de verte zagen oplichten. Nooit geweten dat er twee staan, tót nu toe… en ‘de onze’ staat een heel eind naar rechts. Oef…
Duiken bij Gorishoek De Blokken, dat kan niet altijd, maar als het éven kan? Dan ben ik daarvoor graag te porren. Vandaag doen we een duik waarbij de laagwaterkentering net voor zonsondergang valt. Hoe zal een nachtduik daar zijn?
Na het avondeten op een zomers terras bouwen we op tijd de duiksets op. Eerst nog een paar foto’s schieten van de mensen die oesters aan het zoeken zijn – het is zó mooi. Watervogels en mensen scharrelen gemoedelijk hun kostje bij elkaar. Tegenlicht doopt de omgeving om tot een sprookjesachtig geheel. Lang kunnen we er niet bij stil blijven staan, we moeten door. Want hoewel de laagwaterkentering pas over een uur is, is er werk aan de winkel. Het is een lange wandeling van de auto naar de veenwand waar we afdalen. Die plek ligt op het snijpunt van het wad, en de veenblokken waar de duikstek z’n naam aan ontleent. Maar er staat geen bordje; het luistert nauw, je moet echt goed mikken waar je naartoe loopt. En juist dát maakt het gaaf om hier te duiken: het is een avontuur dat bestaat uit een nauwkeurige planning, een bijzondere wandeling en dan, als je het mij vraagt, de mooiste duik die je in de Oosterschelde kunt maken.
Gorishoek De Blokken is vanaf de kant alleen bij laagwater te beduiken. Je navigeert ietsje links van de rode boei die de vaargeul markeert – in elk geval moet je niet rechts van dat baken te water gaan. Dan duik je op zand en dat zou zonde zijn.
Een ander vast punt zijn twee witte silo’s die aan de overkant van het water staan. Loop daar recht op af en het kan niet missen. Het is zeker kwartier lopen, maar neem ruimer de tijd. Want kom je tekort? Dan lever je duiktijd in, omdat je exact op de laagwaterkentering duikt.
Het begin van de trippel van honderden meters is makkelijk. Je loopt over hard zand waar mensen en vogels aan het scharrelen zijn naar kokkels en oesters. Sommigen kijken raar op, willen een praatje maken, maar wij lachen vriendelijk en stappen stevig door. Kinderen maken fantasiefiguren in het slib, vliegers worden opgelaten, tevergeefs, want er is te weinig wind.
Deze omstandigheden zijn voor ons perfect: doodtij, windstilte, niet te heet op deze nazomerse avond. Ik duik in m’n droogpak en bij zo’n lange wandeling ligt oververhitting op de loer. Pittig is het, met een volle tank op mijn rug, vijftien kilo lood in de pockets van mijn trimvest, een camera, duiklamp en vinnen. De ondergaande zon verblindt ons vanaf de overkant – het is praktisch onmógelijk om onze bakens te zien.
Inmiddels lopen we door kniediep water, het teken dat het niet ver meer kan zijn tot de afdaling. De trimvesten zijn vol; mochten we ineens de veenrand bereiken, dan zakken we niet ongecontroleerd onder water.
En dan gaat het snel. We bereiken de rand, doen onze vinnen aan, zakken af en genieten volop van veenblokken die bedekt zijn met baksteenanemoontjes. Jagende kreeften, een grote felblauwe zelfs, lopen tussen de blokken door. Sommige blokken zijn zo groot als een auto, andere iets kleiner dan een eettafel. Een grote school Steenbolken waaiert uit beeld. Platvissen schieten voor de lichtbundel van de duiklamp weg, sepiola’s graven zich in.
Het is een explosie aan onderwaterleven! Het gave aan deze stek is dat álles zo talrijk aanwezig is. Zowel het grote spul als kleine beestjes. Ik maak een paar foto’s maar wil het hele plaatje op mijn eigen harde schijf opslaan en leven in het hier en nu.
De duiktijd is voorbijgevlogen. Ondanks onze lege duikflessen valt de terugweg ons zwaar. Gelukkig reed daar een auto die ‘onze’ Dixie bescheen en we zo de weg naar de auto vonden. Hoe mooi deze stek ook is, hij leent zich niet voor een nachtduik. Maar hee, deze pakken ze ons niet af!
Tips
Blaas je trimvest goed op, zodat je niet ongecontroleerd en onbedoeld afdaalt als je de veenrand bereikt.
Zorg dat je de bakens vooraf goed ziet en check dat onderweg constant.
Check de weersomstandigheden vooraf goed. Kans op onweer? Niet gaan, want de wandeling naar en van de duikstek is lang en onder die omstandigheden gevaarlijk.